Menntamál - 01.12.1956, Blaðsíða 51

MENNTAMÁL
177
Félagslíf í Menntaskólanum
í Reykjavík.
Eftir
GuSrúnu Erlendsdóttur, Hrafnkel Thorlacius og
Sveinbjörn Björnsson.
Árið 1846 varð Reykvíkingum oft litið austur á hæðina
handan lækjarins, og fullir lotningar virtu þeir fyrir sér
hið tignarlega stórhýsi, sem þar var nýreist. Þetta hús
hafði hans hátign konungurinn gefið þjóðinni til þess að
æskumenn ættu betra með að nema erlendar tungur og
spakleg fræði. Þótti mönnum sýnt, að sá góði maður væri
ekki að skera gjafir sínar við nögl, þegar hann tæki sig
til á annað borð.
Síðan eru liðin 110 ár, og enn er æskufólk við nám í
þessum skóla. Það kynnist íslenzkum bókmenntum, nem-
ur erlend mál, sögu þjóðanna, náttúrufræði, stærðfræði,
eðlis- og efnafræði og yfirleitt allt, sem nöfnum tjáir að
nefna og því má síðar að gagni koma.
En jafnhliða náminu halda menntlingar uppi öflugu
félagslífi innan skólans, og má segja, að sá þáttur skóla-
haldsins sé mun fróðlegri fyrir ókunnuga en kennslan
sjálf.
I þessari grein verður leitazt við að skýra frá félags-
lífi menntlinga, þótt ekki sé við því að búast, að unnt sé
að gera þessu máli full skil með orðum einum.
Hverjum skóla er nauðsyn að halda uppi félagslífi
meðal nemenda til þess að auka tilbreytni og stuðla að
nánari kynnum þeirra í milli. Til þess að fullnægja þess-
um þörfum hafa nemendur flestra skóla stofnað með sér