Menntamál - 01.12.1956, Blaðsíða 49

MENNTAMÁL
175
um, en þar verður að gæta hófs og eins eru takmörk fvrir
því, hve langt skuli gengið á braut hinna einstöku íþrótta.
Spil, töfl og dans eru ágætar íþróttir og nauðsynlegar sið-
menntuðu fólki nú á tímum. Æskilegt er, að þær séu
kenndar í barna- eða unglingaskólum, á ég þar einkum við
að kenna bæri mannganginn í tafli, spilareglurnar í bridge
sporin í algengum dönsum svo og háttvísi í dansinum.
Engin þörf er á að kennslan nái lengra í þessum íþróttum,
en sérstaka rækt skyldi leggja við að kenna unglingum
að greina í milli mannskemmandi fjárhættuspila og þeirra
sem efla hæfileika manna, og svo síðast, en ekki sízt að
vara unglingana við að gerast spilafífl, dansfífl eða
íþróttafífl á öðrum sviðum.
Með þessu, sem ég hef þegar sagt, vona ég, að þú hafir
þegar fengið þær skýringar, sem þér ætti að nægja í bráð.
Af þeim ættir þú að geta markað þér stefnuna og siglt
þinn eigin sjó. En það er ekki nægilegt að þekkja á átta-
vitann og „stjórn og bak“, ef færa á skip úr brotsjóum og
hafvillum farsællega í höfn. Til þess þarf meira. Til þess
þarf að kunna sjómannafræðina, vita hvar hætturnar eru
og kunna að forðast þær.
Hjá oss hefur vélin verið knúin, en fræðimennskan orð-
ið útundan, eða hví hafa reyndir skólamenn og læknar svo
lítið gert að því að túlka þessi efni. Svo kappsamlega er
nú kynt undir í blöðum og útvarpi fyrir metum í íþrótt-
um, að ráðlegt mundi vera að hafa björgunarbátana í
góðu lagi, ef ske kynni að gufubátnum kynni að verða siglt
upp á ströndina. Tel ég illa horfa fyrir þjóð vorri, ef
ætlazt er til, að íþróttir, spil og tafl verði aðalatvinnuveg-
irnir og knattspyrnudómarnir bókmenntaafrekin.
Og svo að síðustu, áður en öllu er lokið, bið ég þig að
skila kærri kveðju frá mér til gömlu góðu nemendanna
minna, sem þú kannt að hitta, og biðja þá að gæta þess, að
þeir og þeirra börn og barnabörn týni ekki vitinu, og ef