Menntamál - 01.12.1956, Side 15

MENNTAMÁL
141
marktölur en hér eru sýndar (taka þær t. d. úr Bókasafns-
riti I), en engin rík nauðsyn virðist að raða tugaskránni
á næsta áratug í mun smærri flokka af því. Þar skyldi hver
læra áður af reynslu.
Rétt er að vara við því að skipta bókum í hillum eins
smátt og tugaskráin skiptir þeim. Hentugra er við af-
greiðslu og röðun að láta oftast nokra skylda smáflokka
raðast saman í eina stafrófsröð í bókaskápunum. Leyfi-
legt er að skipta tímaritum niður í skápana hverju með
sinni efnisgrein. En miklu hagsýnna er að safna þeim
öllum í einn stað, 050, þar sem hægast er eftirlit með notk-
un þeirra, auðfundnastar vantanir, sem oft verða, og unnt
að reikna af meðaltalsaukningu hvers árs, hverja skápa-
viðbót þarf til að rúma tímaritaaukningu safnsins næstu
árin fram undan.
Aldrei skyldi reynt í söfnum, eins og gert er víða í
heimahúsum, að raða bókum eftir ytra útliti þeirra eða
ýmsu persónulegu mati. Allt skal standa í stafrófsröð, að
svo miklu leyti sem flokkunin nær ekki til þess að ákveða
hverju riti sinn stað og hverju spjaldi sinn stað.
Til eru þó í söfnum þau plögg, sem safnað er viku eftir
viku (t. d. úrklippur úr blöðum, fjölrit og sumt smáprent)
og hvert þeirra látið geymast í tímaröð þeirri, sem það
kom, unz það kann að verða flokkað eftir nýjum sjónar-
miðum mörgum árum síðar, sumt til varðveizlu, annað til
eyðingar. Þetta heitir að geyma í aðfctngaröð.
Sum milljónasöfn geyma öll nýleg rit sín í aðfangaröð.
Sérdeildir í söfnum.
Hér skal ekki rætt um átthagadeild í safni né aðrar
deildir, sem kunna að myndast í tilefni merkrar bókagjaf-
ar eða í sértilgangi. En barnadeild mun nauðsynlegt að
hafa við hvert útlánasafn, nema lána- og lesstofa í kaup-
staðarskóla létti því hlutverki af bókasafninu. öllum bók-
um, sem aðeins eru börnum ætlaðar, skal þá haldið sér og