Menntamál - 01.08.1959, Blaðsíða 62
156
MENNTAMÁL
Erfiðleikarnir á því að hafa rétt húsgögn
í íslenzkum kennslustofum.
Nemendur þeir, sem skipa eina bekkjardeild, eru að
likamsstærð mjög ósamstæðir. Fyrir hittast bekkjardeild-
ir, þar sem munur á líkamshæð þess lægsta og hæsta er
um 30 cm.
Þessi munur veldur því, að í einni stofu, þar sem að-
eins dvelur ein bekkjardeild, þarf að hafa skólahúsgögn
af þremur stærðum.
Viðráðanlegt er í fámennum skólum, þar sem eigi þarf
að margsetja í stofu, að hafa borð og stóla við hæfi nem-
enda, en í hinum stóru skólum verður þetta öllu erfiðara,
þegar sama stofan verður að hýsa jafnvel þrjár bekkjar-
deildir, sem eru á misjöfnum aldri. Þegar svo er, verður
eigi lengur viðráðanlegt að veita öllum nemendunum —
allt upp í 74 — borð eða stól við hæfi. Á örðugleikana
bætist svo, að vissir nemendur vilja sitja saman og sumir
kennarar vilja vegna kennslutækja hafa sömu stofuna, er
þeir eru aðalkennarar tveggja bekkjardeilda, sem eru
ólíkar að aldri. Meðan ekki eru framleidd skólahúsgögn,
sem á einfaldan hátt er hægt að hækka og lækka, verður
eigi unnt að veita nemendum borð og stól við hæfi hvers
og eins. Eftir hverju skal þá fara við niðurröðun hús-
gagna í stofu, þar sem er margsett? Sé tvísett, skal taka
meira tillit til yngri deildarinnar.
Sé þrísett og bekkjardeildirnar á þremur aldursskeið-
um, skal taka mest tillit til deildarinnar, sem hefur mið-
aldurinn. Ástæðan fyrir þessu er sú, að stór nemandi
getur betur hagrætt sér til góðrar setu á of lágum
stól, en lítill nemandi á stól, þar sem hann nær ekki með
iljar til gólfs, er hann situr með bak við stoð.
Heyrt hef ég kennara og skólastjóra láta illa yfir því
að þurfa að horfa yfir stofu, þar sem borð og stólar eru
af þremur eða fjórum stærðum.