Menntamál - 01.08.1959, Blaðsíða 80

174
MENNTAMÁL
veitist þessum börnum erfitt að fylgjast með, þau verða
óörugg, og ósigrar við námið skaða geðheilsu þeirra og
vellíðan. Á sama hátt eru nokkur mjög vel gefin börn,
sem lenda í lakari bekki en þeim ber, vegna þess að þau
hafa ekki byrjað lestrarnám við upphaf skólagöngu. Mér
virðist eðlilegt, að við lok þriðja skólaárs fari fram ræki-
leg athugun á þroska barnanna og aðaltilfærsla milli
bekkja sé gerð við upphaf fjórða skólaárs. Um nákvæma
röðun í bekki eftir almennri hæfni til bóknáms skal ég
annars taka það fram, að ég er henni ekki sérlega hlynnt-
ur. Ef unnt væri að hafa aðeins 15—17 börn í bekk,
væri sjálfsagt óþarft að sinna henni. Laginn kennari
myndi geta veitt börnum tilsögn í hópum, sem væru mis-
langt komnir í námsefninu. Hér geng ég að vísu út frá
því, að tornæmu börnin séu í sérbekkjum. En með núver-
andi fjölda í almennum bekkjum er augljós nauðsyn að
raða eftir getu, verulegur mismunur í þessu efni hlyti
að koma niður á námsárangri og vera bæði kennara og
einstökum börnum til óþæginda og skaða.
Próf og einkvnnir.
Hér að framan hefur verið minnzt á lestrarprófin og
nauðsyn þess að fjölþættari og raunhæfari próf í lestri
verði tekin í notkun. í heild sinni er það skoðun mín, að
próf í því formi, sem nú tíðkast hér í barnaskólunum,
séu langt um of. Ég tel mjög vafasamt, hvort ætti að láta
barn fá nokkra einkunn í tölum, sem það færi með út úr
barnaskólanum, fyrr en við lok skólanáms í 9 ára bekk.
Sjálfsagt tel ég þó, að framfarir barnsins væru metnar á
þessum tíma og það mat tilkynnt foreldrum. Oft hef ég
orðið þess var, að þegar leitað er til foreldra í sambandi
við lestrarörðugleika barns í 8 eða 9 ára bekk, þá verður
þeim fyrst fyrir að herða að barninu á einhliða hátt,
hamra á tilsögn í lestri, oft í bókum, sem eru barninu