Menntamál - 01.08.1959, Blaðsíða 102

196
MENNTAMÁL
arstarfi skóla. Ekki þarf ég að kvarta um, að undirtektir
hafi ekki verið góðar í þeim barnaskólum, sem ég hef
þegar heimsótt, en vitanlega setur undirbúningsmenntun
þessum nauðsynlega þætti í starfi kennara mikil takmörk.
Eigi að síður telja þeir skólalæknar Reykjavíkur, sem þeg-
ar hafa stofnað til samstarfs við kennara, ómetanlegt
gagn að liðsinni þeirra. Einna mest reynsla mun komin á
kennaraeftirlit í Bandaríkjunum, og þar hefur það þótt
reynast ágætavel, en kennarar fá líka til þess undirbún-
ing.
Geðverndarstöðvar þykja nú óhjákvæmilegur bakhjarl
skóla í nágrannalöndum okkar, og slíkum stöðvum fer
þar sífjölgandi. Stofnun slíkrar stöðvar hér á landi tel
ég eina brýnustu nauðsyn skólanna nú. Þessi stöð mundi
rannsaka nemendur, sem fylgjast ekki með í námi eða
eru á einhvern hátt afbrigðilegir, og ef vel ætti að vera,
þyrfti hún einnig að geta veitt alvarlega taugaveikluðum
nemendum meðferð. Hún þyrfti að ráða yfir þeim mann-
afla, að hún gæti sent menn í skóla úti á landi. Frá mínu
sjónarmiði er það fjarstæða að skylda öll 7 ára börn til
skólagöngu, án þess að fá skólunum jafnframt viðhlítandi
skilyrði til að gera sér grein fyrir þroska þeirra og and-
legri heilbrigði og hvers af þeim má krefjast með ein-
hverri sanngirni. Eins og nú er, má kalla, að ausið sé
slórfé í umfangsmikið skólakerfi að meira eða minna
leyti í blindni. Það er víst, að í mörgum tilfellum er starf
skólanna ekki einungis unnið fyrir gíg, heldur eru sumir
nemendur skemmdir til langframa með námskröfum, sem
þeim eru óviðráðanlegar. Þetta hlýtur svo að vera, meðan
renna verður að miklu leyti blint í sjóinn um getu ein-
stakra nemenda. Til þess verður ekki ætlazt og er mér
vitanlega hvergi ætlazt, að kennarar geti af eigin ramm-
leik gert sér grein fyrir því, hvers vegna nemandi nær ekki
tilætluðum árangri í námi, né hvernig skal semja námsáætl-
un, sem hæfir honum. Til þess getur þurft rannsókn, sem á