Menntamál - 01.08.1959, Blaðsíða 94
188
MENNTAMÁL
hlutfalli við hæfileika. Þau eru á sífelldu flökti, eira ekki
við neitt til lengdar, athyglin hvarflar úr einu í annað,
og allt eru þetta tilraunir til að varpa af sér þjakandi
fargi kvíðans. Fyrir þessi börn geta kennarar lítið annað
gert en vera þeim góðir og sætta sig við lítinn árangur
af námi þeirra, en ekki er það ætíð auðvelt, því að þau
geta verið mjög erfið í bekk.
Hér er ekki rúm til að gera grein fyrir orsökum tauga-
veiklunar, en hún er alltaf vitnisburður um, að meira hafi
verið á menn lagt en þeir voru færir um að þola, og
getur fjölmargt komið til greina. Frá erlendum geðvernd-
arstöðvum eru næg dæmi um, að taugaveiklun hafi brot-
izt út í börnum eða versnað, af því að til þeirra voru
gerðar meiri námskröfur en þau réðu við, hvort heldur
af kennurum eða foreldrum. Hin langa skólaganga nútíma
barna og unglinga með tiltölulega einhæfri andlegri vinnu
og miklum kyrrsetum er vitanlega ekkert smáræðis álag,
einmitt á því æviskeiði, þegar hreyfingar- og athafnaþörf
er hvað mest. Þarf því ekki að undrast, þótt hún verði
sumum um megn. Að þessu verður enn vikið í næsta
kafla.
Hæfileikar og þroski taugakerfis.
Um það bil fimmti hluti manna hefur greindarvísitölu
lægri en 90, er með öðrum orðum fyrir neðan meðallag
að greind, eins og hún birtist við úrlausn slíkra prófa.
Þótt taka beri greindarmælingum með varúð og þær séu
aðeins eitt af fleiri hjálpartækjum til að meta getu ein-
staklings, veita þær eigi að síður allgóða hugmynd um
hæfni til bóklegs náms, á þeim tíma sem rannsóknin fer
fram. Mun það samhljóða reynsla, að börn, sem hafa
lægri greindarvísitölu en 90, eigi yfirleitt örðugt með
bóknám, og a. m. k. geta þau ekki fylgzt með á venju-
legum hraða í barnaskólum. En þau geta eigi að síður