Menntamál - 01.08.1960, Qupperneq 57

MENNTAMAL
151
um kost á að komast í snertingu við ungt fólk, jafnframt
öðru tækifæri til að skoða hug sinn varðandi val á lífs-
starfi.
Fyrstu kynni við sjálfa kennsluna munu verða í úrvals-
skólum í formi kennsluæfinga. Að minnsta kosti fimm
stundum á viku mun varið í þessum tilgangi. Þekkingin,
sem hæfur umsækjandi hefur, verður að aukast, dýpka
og aðhæfast lífi og hæfileikum nemenda á ýmsum aldri.
Maður verður sannarlega að vera vel að sér til þess að geta
valið aðalatriðin úr sæg fánýtari hluta og lagt þau skýrt
fyrir.
Listir eru sérstaklega mikilvægur þáttur skólastarfsins.
Þjóðin færi mikils á mis, ef kennarar hennar gætu ekki
lengur sungið eða leikið á hljóðfæri, ef hún væri svipt list-
unum, sem geta jafnvel veitt andríki inn í líf hins einfald-
asta okkar. Til allrar óhamingju geta framhaldsskólarnir
of oft ekki lagt rækt við tilfinningalíf nemendanna í sama
mæli og menntun andans. Á þennan hátt glatast oft dýr-
mæt ár, sem aldrei verða að fullu bætt. Við verðum hrein-
skilnislega að viðurkenna þetta og ætla listalífinu nægt
rúm í kennaraháskólanum, svo að hann geti jafnvel haft
áhrif á þá, sem aldrei hafa haft nein kynni af listum áður
og örvað þá til eigin listsköpunar.
Hin verklega þjálfun mun halda áfram í leyfinu eftir
annað kennslumisserið með sex vikna verklegu námskeiði
við skóla. Hér munu kennaraefnin öðlast tækifæri til að
starfa með bekk og kenna undir umsjón bekkjarkennar-
ans. 1 þessu sambandi mun störfum sveitaskólanna verða
gefinn sérstakur gaumur, en þar er sérhæfingin minni en
í borgunum. Kennsla við sveitaskólana er erfitt hlutverk,
en það veitir á hinn bóginn möguleika til uppeldislegra
áhrifa, sem löngu eru glataðir kennurum borganna. Kenn-
ararnir einir geta spyrnt á móti því rótleysi, sem oft á
sér stað í sveitunum. Þeir kennarar verða að elska sveitina
og hafa af frjálsum vilja ákveðið að leggja sitt af mörkum