Menntamál - 01.08.1960, Blaðsíða 28

122
MENNTAMÁL
að vera kennari þar, heldur öllu líklegra, að hann sæki,
þar sem ásókn í embættin er meiri. Það fer því fjarri, að
strjálbýlinu séu tryggðir kennarar með þessum hætti.
En á það ber að líta, að hver maður, sem gegnt hefur
kennaraembætti 10 ár eða lengur, hefur aflað sér mik-
illar reynslu og mikilvægrar þekkingar í þessum efnum.
Þá er og rétt að meta það, að hinir próflausu kennarar
hafa vegna nauðsynjar þjóðfélagsins tekið að sér mikil-
væg störf. Af þessum sökum vill nefndin gera þessum
mönnum kleift að öðlast nokkur réttindi og bendir á tvær
leiðir.
Leið a fjallar um takmörkuð réttindi, þ. e. rétt til setu
í embætti, sem menn hafa gegnt í 10 ár. Þykir þetta sann-
girnismál, ef um er að ræða menn, sem að dómi yfirboð-
ara (skólanefndar, námstjóra og fræðslumálastjóra), hafa
reynzt nýtir í starfi.
Leið b gerir ráð fyrir að haldin verði á nokkurra ára
fresti námskeið fyrir próflausa kennara. Er enginn vafi
á, að slík skipan myndi reynast vel, og tæplega er við því
að búast, að hún sæti andspyrnu þeirra, sem réttindi hafa.
Er hættara á, að svo kynni að fara um leið a. Hins vegar
er leið a vænlegri til þess að tryggja strjálbýlinu hæfa
kennara.
Kristján Gunnarsson óskar tekið fram um afstöðu
S. í. B.:
„Samband ísl. barnakennara er mótfallið þeirra leið,
sem bent er á í staflið a, enda munu stéttarsamtök kenn-
ara beita sér ákveðið gegn því, að menn, sem ekki hafa
aflað sér þeirrar sérmenntunar, sem krafizt er til kenn-
araprófs, fái kennararéttindi.
Aftur á móti er Samband ísl. barnakennara ekki and-
vígt þeirri lausn, sem gert er ráð fyrir í leið b, að því til-
skildu, að tryggt sé, að menntunarkröfur séu hliðstæðar
því, sem krafizt er til kennaraprófs.“
Ad. 11. Skólayfirlæknir, Benedikt Tómasson, hefur í