Vorið - 01.12.1970, Síða 30

óhikað ,ef þú óskar þér einhvers.
PÉTUR: Já, það var — það var. . ..
JÓLASV.: Hvað var það?
PÉTUR: Já mig langar — mig langar
að fara til konungshallarinnar.
JÓLASV.: Til hallarinnar? Ertu —
ertu að hugsa um að biðja prinsess-
unnar?
PÉTUR: Ég veit ekki. En Knútur, bróð-
ir minn sagðist ætla að biðja hennar
— og þá —
JÓLASV.: Og þá datt þér í hug, að
biðja hennar líka.
PÉTUR: Já, einmitt. En það er víst ekki
auðvelt....
JÓLASV.: Nei, það er ekki létt. En —
ég get kannski hjálpað þér, ef þú vilt.
PÉTUR: Geturðu það?
JÓLASV.: Já, það get ég vel.
PÉTUR: Hvernig þá?
JÓLASV.: Hvernig þá? Ég þekki bæði
kónginn og prinsessuna og alla hirð-
ina. Já, ég veit vel, að prinsessan er
oft leið á lífinu. En kóngurinn er ágæt-
ur. Veiztu hvað hann gerir? Hann
safnar gátum. Hann á stóra bók fulla
af gátum. Og hver sem getur ráðið
gáturnar fær prinsessuna.
PÉTUR: Hvernig gátur?
JÓLASV.: Margs konar gátur. Sumar
eru léttar, en aðrar eru þungar.
PÉTUR: Þá get ég líklega ekki ráðið
þær?
JÓLASV.: Segðu þetta ekki. — Sérðu
þennan bobba? (Sýnir honum stóran
bobba.) Þetta er merkilegur bobbi.
Ég fann hann fyrir 150 árum — þeg-
ar ég var ósköp lítill. Og nú skal ég
lána þér hann, af því að þú ert svo
góður. í hvert sinn og þú veizt ekki
hvað þú átt að gera eða segja, skaltu
bera bobbann að eyranu, og þá heyrir
þú rödd mína — af því að hún er
inni í bobbanum. Gerðu eins og ég
hef sagt þér. Vertu sæll og gangi þér
vel.
(Þytur — hann fer.)
ANNAR ÞÁTTUR
ÞULURINN: Og nú erum við stödd í
konungshöllinni — í stórum viðhafnar-
sal með Ijósakrónu, fínum teppum og
dýrmætum húsgögnum. Prinsessan situr
þar í stól og geispar. Það er auðséð að
henni leiðist.
LILLA PRINSESSA (í hægindastól):
Góðan dag, ég er prinsessan,
og mér finnst heimurinn rangsnúinn,
ég sit hér í leiðindum
og dagurinn er svo langur.
Ég vakna á morgnana,
þegar klukkan er níu,
svo ligg ég í leiðindum,
þar til hún er tíu.
Þá klæðist ég og stari
út um gluggann um stund
og geng út í garðinn
og leik mér við minn hund.
Þú heldur kannski að gaman sé
að búa í kóngsins höll
æ, mér leiðist, leiðist svo
far vel, þú veröld öll.
(Geispar.)
ÞULURINN: Og svona sat prinsessan
og geispar og leiðist — þó að hún eigi
allt, sem hún óskar sér, já, kannski ein-
mitt af því. En allt í einu opnast dyrnar
og kóngurinn kemur inn og honum
fylgja tryggu hirðfíflin, sem syngja og
spila:
172 VORIÐ