Vorið - 01.12.1970, Síða 47

KRISTJÁN KRISTJANSSON:
Símareikningurinn
(LEIKÞÁTTUR)
Svið: Slofa á neðrihœð í nýtízku tví-
býlishúsi. Símtæki áberandi á borði.
Persónur:
Sögumaður: Sm.
Inn'heimtumaður: Ihm.
Hjón á neðri hæð: Jón og Ragnhildur.
Kona á efri hæð: Frú Jóna.
SM.: Samkomulagi manna getur verið
hætta búin, jafnvel hjóna. Margt getur
komið til, sem veldur sundurþykkju, t.
d. símareikningur. — í húsi einu við
Hrannarstíg, gerðist eftirfarandi atvik:
— Innheimlumaður hringir tvisvar.
JÓN: Farðu til dyra kona.
RAGNH. Ég held þú getir farið sjálfur,
gerir ekki annað þarfara. (Fer þó.)
IHM.: Ég er hérna með símareikning
fyrir nóvember.
RAGNH.: Já, takk. (Fær manni sínum
reikninginn).
JÓN: Opnar blaðið og verður undrandi,
þrumar: Hvað hugsarðu, kona?
Reikningurinn er upp á 9.400 kr. Ertu
orðin vitlaus?
RAGNH.: J ón Sigurpálsson! Ég vitlaus!
Hversvegna hringir þú sjálfur svona
hrjálað. 9.400 kr. Fyrr má nú vera
málæðið.
JÓN: Maður veit nú svo sem hvort okk-
ar hringir meira. Það ert þú, sem
alltaf liggur í þessum síma. Hvað tal-
arðu oft á dag við Jósepínu frænku
þína?
RAGNH.: Ætlar þú, Jón, að halda því
fram að ég hringi meira en þú? Þú,
ert sí-hringjandi útaf þessari pólitík, í
þessa þá líka skemmtilegu karla, eins
og þennan Geira Glúms, sem er svo
óþolandi. ... að. . . . Já, og svo þessa
gáfulegu bridge-félaga og . ., og . . .
JÓN: Ragnhildur. Hvenær hringi ég,
nema ég þurfi þess? En þú, með allar
þínar slúðursögur, hárlagninga-pant-
anir og allt það.
RAGNH. (æst): Þú skrökvar þessu, Jón.
Ég hringi aldrei. . . . eða svo að segja.
JÓN (íhrópar við eyra konu sinnar):
Þú hringir og hlaðrar og blaðrar, inn-
anbæjar og utanbæjar, beint. . ..
L
VORIÐ 189