Heima er bezt - 01.10.1976, Blaðsíða 4

EIRÍKUR EIRÍKSSON:
„Ég lét þaé
ég þurfti aé
;anga fyrir sem
?era fyrir aéra“
t
Rœtt vih Qísla Þorsteinsson ocldvita Mibdalahrepps
irr sinn mælti mektarbóndi svo í eyru greinar-
i höfundar að það versta sem hann hefði fengist
1 við um dagana væri sveitarpóhtíkin, hún væri
svo illvíg, allt að því mannskemmandi. Bóndi
þessi er þó þekktur af margvíslegum félagsmálastörfum
á öðrum sviðum.
En það verður ekki sagt um Gísla Þorsteinsson bónda
og oddvita í Geirshlíð (Þorgeirsstaðahlíð) að honum
hafi leiðst sveitarpólitíkin eða að hann hafi hlotið álits-
hnekk af. Hann er búinn að starfa 51 ár í hreppsnefnd
Miðdalahrepps í Dölum og verið oddviti hennar í 42
ár. Á síðari árum hefur hann fengið svo að segja hvert
einasta atkvæði við hreppsnefndarkosningarnar og er
enn oddviti. Það má því heimfæra það upp á Gísla sem
sagt var um Árna lögmann Oddsson, að menn vilja
hafa hann á meðan hann er hestfær. Og sem þakklætis-
vott fyrir langa og happadrjúga setu í hreppsnefndinni,
kjöri hreppsnefnd Miðdalahrepps hann sem heiðurs-
borgara hreppsins í júlí 1975 og hélt honum samsæti af
því tilefni í félagsheimilinu á Nesodda. Þar voru mætt-
ir velflestir hreppsbúar til að votta Gísla virðingu sína
og þakklæti. Greinarhöfundi er ekki kunnugt um að
nokkur einstaklingur á íslandi hafi unnið svona sam-
fellt og lengi að sveitastjórnarmálum.
Þcgar greinarhöfundur og Steindór frá Hlöðum tóku
hús á dalamönnum í júníbyrjun í fyrra, ákváðu þeir að
hafa tal af oddvitanum í Geirshlíð. Hann tók ljúfmann-
lega á móti okkur og vísaði til stofu sinnar, þótt auð-
sjáanlegt væri að við vorum að tefja hann frá einhverj-
um störfum.
Gísli bóndi Þorsteinsson virðist mér vera þéttvaxinn
og hnellinn maður, og mér virtust augu hans lýsa því að
inni fyrir byggi talsvert af glettni, sem og kom fram í
samtalinu við okkur Steindór.
Greinarhöfundur hélt í einfeldni sinni að maður með
svona traust sveitarstjómarfylgi hlyti að styðjast við
eitthvert pólitískt afl, einhvern stjórnmálaflokk. En
Gísli bóndi var nú ekki aldeilis sama sinnis. Hann
fræddi mig um það að lítið hefði hann komið ná-
lægt landsmálapólitíkinni, eiginlega látið hana alveg
hlutlausa. Og þótt sviptivindar hefðu myndast af
henni allt í kringum hann, hefði henni aldrei verið
hleypt inn í hreppsmál Miðdalahrepps. Þetta væxi
friðsæl sveit, misferlismál óþekkt og aldrei komið upp
neinar flækjur eins og heyrst hefði af í sumum öðrum
sveitarfélögum.
— Hvað veldur þá þessu trausta fylgi?
— Ég gat aldrei neitað neinum um bón og útréttaði
mikið fyrir aðra. Ég lét það ganga fyrir sem ég þurfti
að gera fyrir aðra. Ég átti góða konu sem sá um bú-
skapinn á meðan ég sinnti náunganum, sagði Gísli Þor-
steinsson.
Það sakar ekkert að geta þess að glettnin í augnsvip
Gísla jókst þegar hann sá undrunina í svip spyrils yfir
þessu svari hans.
Og þá fékk greinarhöfundur að vita það að þeir mið-
dælingar mátu meira mannkosti, dugnað og ráðdeild
en fylgispekt við einhverja ákveðna stefnu. Væri vel
ef þessi sjónarmið ríktu sem víðast.
Gísli Þorsteinsson er fæddur á Ytri-Hrafnabjörgum
í Hörðudalshreppi 6. ágúst 1896, og varð því átt-
ræður í sumar. Foreldrar hans voru Þorsteinn Gíslason
og Finndís Finnsdóttir, búendur á Hrafnabjörgum.
Þorsteinn lést þegar Gísli var sex ára og man hann því
lítið eftir föður sínum. Finndís giftist öðru sinni, Hirti
328 Heima er bezt