Æskan - 01.05.1964, Blaðsíða 8

1 / l * ;Æ
%% § 'á 1 ' M

_ 11 tf m ■' s
jgá
Barnastúkan Samúð nr. 102, yngri deild.
Nýr einkennisbúninguf Unglingareglunnar
unar í félagsstarfinu, efni, sem greiður
aðgangur er að og gœti orðið starfinu
mikill styrkur. Er ]>á m. a. haft í Jiuga
aðgengilegt bindindislesefni i sögu-
formi, sem mikil vöntun Jiefur verið
á í lesbókum barna.
Annað lielzta nýmæli, sem fram kom á
síðasta Unglingaregluþingi, var það, bvort
ekki væri rétt að koma á vissum hæfnis-
prófum í félagsstarfinu, — og í öðru lagi>
livort ekki væri rétt, að Unglingareglan
tæki upp sérstakan, ódýran einkennisbún-
ing, sem félagar mættu i á fundum sínuin
og samkomum.
Hugmynd þessi er Jiomin frá AItureyri>
þar sem starf I.O.G.T. Jiefur jafnan staðið
með mestum Iilóma. Stórgæzlumaður fól
]>vi Jiinum ágætu gæzlumönnum barna-
stúknanna á Akureyri að gera tilraun meö
báðar þessar bugmyndir í vetur. Peir
J>rugðust vel við því, eins og vænta mátti>
og telja Jiina nýju reynslu Jiafa gefið góða
raun. Mun ]>etta mál rætt á ný á Unglinga-
regluþingi í vor, eins og ég hef boðaÖ
gæzlumönnum í l>réfi.
Við l>irtum liér að þessu sinni hópmyndir
frá Akureyri, þar sem börnin eru í Jiinutb
nýju einkennisbúningum.
’TTj' ins og öllum gæzlumönnum barna-
stúltnanna er vel kunnugt, og vænt-
anlega flestum öðrum templurum, var sam-
þykkt á síðasta Unglingaregluþingi í vor
að efna árlega til sérstaks lcynningar- og
fjáröflunardags, ]>ar sem seld yrðu merlti
og l>ók, við hæfi liinna ungu, til styrktar
fyrir Unglingaregluna og l>arnastúkurnar
n liverjuin stað.
Segja iná, að bugmyndin, sem liggur að
l>aki þessarar samþykktar sé þríþætt:
1) að vekja aukna atbygli þennan dag á
liinu göfuga uppeldisstarfi Unglinga-
reglunnar,
2) að freista þess að afla deildum hennar
aukinna tekna til starfsemi sinnar,
3) að draga saman lientugt efni til notk-
Barnastúkan Sakleysið nr. 3,

og hvað hann hefði sjálfur sagt. Þá kom í ljós, að vitn-
eskjan um, að hann yrði fluttur aftur að Leiti, rak hann
af stað.
„Mátti ég ekki segja það?“ spurði Jóhann iitli undr-
andi og hræddur.
Fullorðna fólkið þagði.
Sumir leituðu áhugalaust upp um sveitina og létu sem
þeir væru ekki vissir um, að það versta hefði gerzt. Aðrir
leituðu af alvöru og kappi í liöfninni, skyggndust um af
bátum og slæddu.
„Já, straumarnir, þeir lágu ...“
Fólkið talaði um, hvernig straumarnir lægju og hvert
lítill drengur gæti borizt með þeim.
Og svo var leitað og leitað.
Flughálar bryggjurnar og hafnarbakkinn var engum
eins hættulegur og ókunnugu sveitabarni. Allir voru
156
hryggir, eins og allir hefðu misst lítinn, hræddan dreng,
sem flýði frá mönnum.
Það vakti athygli í hljóðu þorpinu, þegar kona sím-
stjórans kom hlaupandi eftir götunni og fór inn til Jó'
hanns gamla Árnasonar. Það heimili var á allra vörufl1 2 3
þennan dag, og menn vorkenndu gömlu hjónunum. Sífl1'
stjóranum þótti rétt að gera fyrst aðvart þar. En fáfl1
mínútum síðar barst fréttin inn á hvert heimili.
I'ólk fór að tala upphátt, hlæja, þræta um smámufl1
og sinna því, sem ógert var af nauðsynlegustu verkuim
Skipstjórinn á Baulu hafði sent símstöðinni skeyti-
Átta ára drengur hafði fundizt í skipinu, þegar það kofl1
til næstu hafnar, heill á húfi, en vildi ekki segja til nafns
síns.
Úr helju heimtur að sinni.