Æskan - 01.05.1964, Blaðsíða 32

16. Ég hugleiddi málið fram og aftur. Allt í
einu datt mér gott bragð í hug, ég iagðist endi-
langur i sleðann og lét hestinn hlaupa sem
mest hann mátti.
18. Úlfurinn tætti hestinn sundur og gleypti
í einu vetfangi allan afturliluta aumingja
skepnunnar, sem hljóp nú enn ofboðslegar af
sársauka og liræðslu.
17. Svona lá ég góða stund, en ]>á gerðist
það, sem ég hafði varla þorað að vona. Úlfur-
inn stökk yfir mig og réðist tryllingslega á
hestinn.
19. En ekki hafði úlfurinn fyrr étið sig á
hol inn i hestinn en ég greip færið og lct svip-
una dynja á honum. Árásin kom svo óvænt, að
úlfurinn brauzt áfram, hesturinn féll til jarðar,
en í stað hans var úlfurinn kominn i aktýgin.
‘20. I'annig lét ég nú svipuhöggin dynja á
úlfinum alla leiðina til Péturshorgar. Undrun
vegfarenda í borginni ættu menn að geta gert
sér i hugarlund.
Guðrún Bjarney Samsonar-
dóttir, Hvammsvík, Kjós, skrif-
ar: Kæra Æska! Ég þakka þér
fyrir allar sögurnar, myndirn-
ar og allt það skemmtilega, sem
þú hefur birt og átt eftir að
birta. Ég sendi þér hér með
mynd af tikinni okkar, htínni
Tátu. Hún er nýhúin að eignast
hvolpa, og mun ég kannski
senda myndir af þeim. Að lok-
um óska ég, að Æskan komist
inn á hvert barnaheimili lands-
ins.
Eygló Einarsdóttir, Suður-
eyri, Súgandafirði, skrifar:
Kæra Æska! Ég þakka þér kær-
lega fyrir allar skemmtilegu
sögurnar. Mér finnst mjög gam-
an að „Davíð Copperfield", og
langar til að hiðja þig að koma
með „Oliver Twist“ næst sem
framhaldssögu.
Sigurbjörg Magnúsdóttir, Akra-
nesi, skrifar: Kæra Æska! Ég
þakka þér kærlega fyrir það,
sem þú liefur flutt mér. Mér
þykir mest gaman að fram-
haldssögunum og getraunun-
um. Mér finnst, að handavinnu-
hornið mætti vera stærra.
Jóna Konráðsdóttir, Búðar-
hóli, Austur-Landeyjum, skrif-
ar: Kæra Æska. Ég bíð með
óþreyju eftir næsta blaði. I’eg-
ar ég fæ þig, sleppi ég ekki
blaðinu fyrr en ég licf lesið
hvert orð í þér.
GONGUFERÐIN.
Klukkan var 15 mín. yfir i'
á hádegi. Við vorum að konW
inn í kennslustund. BjörgvW>
kennarinn okkar, sezt á ltenU'
araborðið og segir, að það se
svo gott veður i dag, að þa®
sé alveg upplagt að fara >
gönguferð, og þá var alveg eins
og skólinn tækist á loí’t af gleði-
Jæja, þá er nú lagt af stað
áleiðis niður að sjó, það er nú
ekki langt, það er svona 2 3
km, en við létum það ekkert á
okkur fá. Á leiðinni voru nokkr-
ir skurðir, sem við þurftum að
fara yfir. Strákarnir hoppuðn
þetta eins og ekki neitt, en við
stelpurnar vorum ekki eins
röskar að hoppa. Það var einn
strákur, sem bar yfir, hann
heitir Stefán, en Björgvin kenn-
ari tók ú móti mdr og nokkr-
um öðrum stelpum, og svo gekk
þetta allt vel niður að sjó. Og
þegar við vorum komin suðrur,
J)á fóru strákarnir úr sokkum
og skóm og jafnvel fóru líka
úr peysum og skyrtum,
stukku út i brimið, en við stelP'
urnar löbbuðum bara fram me®
og létum flæða á fæturna a
okkur. Strákarnir fóru að stríða
okkur og segja við okkur,
að
við værum liræddar við sjóinn,
en það var nú ekki svoleiðis>
heldur vildum við ekki bleyt®
okkur. Svo löbbuðum við austr-
úr, þangað til við vorum kom>n
austur undir Dyrliólaey, l,a*
fórum við upp, en þegar
við
vorum komin svona hálfa lej
upp, þá hittum við Þorstein
Guðhrandsson vitavörð. Björg
vin spurði hann, livort hann
vildi ekki leyfa okkur að sia
vitann, en liann var tregur
i fyrstu, en svo lét hann nU
undan og hleypti okkur iun'
Við fórum rakleitt upp til ÞcS*
að fá að sjá Ijóskcrið, Þaö
glampaði svo fallega á Þa ’
|>egar það snerist. Og Þcí>Sg
við komum niður, vorum V1
svo þyrst, að við báðum I,nr
stein að gefa okkur að drck ^
Já, já, liann gerði það, og sV°
liéldum við heimleiðis.
Guðrún A. Pétursdóttir,
Mýrdal-
Sæbjörg Jónsdóttir,
inni, Blönduósi, skrifar: I a’
Æska! Ég þakka þér fyrir fra" '
halds- og myndasögurnai •
ég vona að þú náir takmar
þínu: Æskan inn á hvert bain‘
heimili landsins!
LESENDURNIR SKRIFA