Æskan - 01.01.1965, Blaðsíða 13

Ævisaga pennans
sögð af honum sjálfum.
"É* g er penni nieð rauðu skafti, fjögurra þumluTiga hár. Áður fyrr var ég
sex þumlunga hár, en litla stúlkan, seni átti mig, tuggði mig svo að ég
slyttist uin tvo þumlunga. Kg hélt alltaf að sú stúlka fengi ekkert að borða,
því hún var svo gráðug þcgar hún var að naga mig.
Iig á að sýna vöðvahreyfingar, en ég hef sjálfur ekki minnstu liugmynd
um, Iivernig ég fer að þvi; ég lief aldrci á ævi minni lært það. Ég átti
heima í skólaluisi úti í sveit. Litla stúlkan, sem stytti mig um tvo þumlunga,
hét Klara. Hún átti mig i hálft annað ár. Okkur kom ekki mjög illa saman
og mér leið ekki sérlega illa hjá lienni, ]ió mér þætti það ckki sem þægi-
legast að vera nagaður þangað til ég styttist um tvo ]iumlunga. Þið getið
því nærri, hvaða kvalir ]iað hljóta að vera.
Foreldrar Klöru réðu það af að flytja í hæinn, og þegar Klara var að
l'lýta sér að taka saman liækurnar sinar, |>á steingleymdi hún mér.
Þegar hún var larin, kom lítill drengur, sem átti lieima iiinum mcgin við
veginn og skoðaði í skúffuna hennar. Þcgar hann fann mig, tók hann mig
1111011’ eins handa sjálfum sér. I>essi lilli drengur var ósköp harðhentur eða
þunghentur á pcnnum. Kennarinn gaf börnunum pcnna einu sinni í hverri
viku, en drengurinn, sem liafði mig, þurfti að fá nýjan penna á hverjum
dcgi. Hanu fór lieim með mig á hverju kvöldi, og þar lét liann mig draga
alls konar myndir og slrik, og ég veit ekki hvað. Stundum lét hann mig
draga stóran krókódil, eða hest eða liús eða svín; stundum iét hann mig
draga upp mann eða konu cða stúlku mcð hcljarmikla siikihorða i hárinu
og alis konar útflúr á kjólnum.
Svo var það cinu sinni liegar ég hafði vcrið lijá þessum dreng i þrjá mán-
uði að liann gleymdi að fara með mig iieim. Næsta morgun kom hann ekki
í skólann. Ég heyrði að tveir af skólabræðrum lians voru að tala saman
cftir hádegið.
Annar þeirra sagði: „Af liverju er Tómas ekki i skólanum?" Hinn svaraði
og sagði: „Það gengur cittlivað að honum, sein kallað er ba- ba- ég vcit
ekki hveruig á að bera það fram, og ég veit ekki nákvæmlega hvað það er,
sem að lionum gengur.“
Hann hafði skilið eftir i skúffunni sinni heilmikið af blöðuni, skrifuðum
öðru megin, vasahnif og nokkra brotna penna og blýanta. Einn af drengj-
unum tók þetta allt úr skúlfunni og seldi það á uppboði. Litil stúlka, sem
iiét Maria, fékk mig í skiptum fyrir brotinn hiýantskassa. Hún fór með mig
heim og lagði mig á skrifborðið, og þar er ég enn þann dag i dag.
Eg er ekki notaður oft, þvi að litla stúikan skrifar ekki mörg bréf. Það
er ósköp þægilegt að vcra liérna i ró og friði, ]>ó að ég sé farinn að verða
latur. Yfirleitt er ég mjög liamingjusamur penni og liður vcl.
Barnablaðið
Þu ert ÆSKAN óskaril
allt þér gangi í haginn,
flylur gleði, von og vit,
vcrmir langan daginn.
Æskan 65 ára.
Er þinn hlutur ekki smár,
ÆSKAN, vinur blíöi.
Sittu margföld scemdarár
sextíu og fimm rneð prýði.
Róbeit Valdimarsson
9