Æskan - 01.01.1965, Blaðsíða 35

ÆSKAN
SKRÝTLUR
B ■ B
Pabbi var að ávita Iitlu dólt-
ur sina fyrir það, að hún hefði
ckki getað svárað spurningum
kennarans. — Hún svaraði:
— Það er ekki von að ég sé
eins vel að mér og kennslukon-
an, hún er stúdent.
*
Gunna er á gangi með móður
sinni. Þær mæta prestinum,
sem skírði litlu systur fyrir
mánuði. Þá kallaði Gunna svo
ltátt, að glurndi í götunni:
— Mamma, mamma, þarna
kemur karlinn, sem þvoði litlu
syslur um liöfuðið.
'i'
Tvcir kunningjar voru að
tala saman.
— Kg fór í leikhúsið i gær-
kvöldi og var svo óheppinn að
lenda í sæti, þar sem ég sá
ekki nema helminginn af þvi,
sem fram fór á leiksviðinu.
— lleppinn varstu, sagði þá
‘tinn. Eg var lika i lcikhúsinu
og ég sá allt.
:I:
I fyrsta skipti, setn Stj&ni
litli sá að mamma lagði litlu
systur á brjóstið, varð liann
steinhissa og hrópaði:
— Nei, geymir mamma mat-
it'tt þarna. Eg iiéll að þetta
væri bara til prýði.
*
Mamma: Hvað voruð þið að
8cra í skólanum i dag?
S'ggi: Við vorum að syngja.
Mamma: Og hvað sunguð
þið?
Siggi: Eg veit ekki, hvað
liinir krakkarnir sungu, en ég
söng Siggi var úti með ærnar i
iiaga.
36. Við gátum nú samt ekki lallizt á, að það
væri öldungis ómögulegl að komast inn. Eng-
inn liafði liugrekki lil að komast yfir virkið
og inn í sjálfa horgina.
38. En þegar ég var kominn miðja vegu,
kom liik á ntig. „Þú kemst auðvitað inn í horg-
ina,“ liugsaði ég með sjálfum mér. „En hvcrn-
ig ætlarðu svo að sleppa út aftur?“
37. Ég tók á mig rögg og staðnæmdist við
lilið einnar stærstu fallhyssunnar okkar, rétl
í sömu svipan og skotið reið af. Ég henti mér
samstundis upp á fallhyssukúluna, i þeim til-
gangi að komast á kúlunni inn i borgina.
31). „Og hvernig skyldi það ganga, þcgar þú
ert lentur inni í sjálfri óvinahorginni? Allir
munu ]>egar sjá, að þú ert njósnari, og hvað
mun þá biða þin?“
8
40. En einmitt þegar ég var að liugleiða
þetta, sá ég þjótandi fallhyssukúlu skammt frá
mér. Hún kom frá víggirðingunni og stefndi
yfir í okkar hcrbúðir.
Sérðu nokkuð!
Já, já, tvö hár.
Þá er nú bara að sápa sig vel.
Þetta tókst vel. Nú skal ég
gefa þér koss eins og pabba.
RAKSTURINN