Æskan - 01.01.1965, Blaðsíða 40

BEATLES — BEATLES
BEATLES — BEATLES
Ævintýrið hófst á strifisárunum i iðnaSarborginni Livcrpool. Af Rítl-
uiiuin fætldust fyrst John Lennon og Richard Starkey (Ringo Starr),
árið 1940, Paul McCartney 1942 og George Harrison 194,’t. Allir fjórir
ólust jieir upp vi'ð þröng kjör og sáu fram á erfi'ða lífsbaráttu. Árúm
saman harst raust John Lennons lit úr litlu liúsi i útjaðri borgarinnar,
þar sem hann stældi ameríska söngvara, en áheyrendur hans — reiöir
nágrannar — launuðu honum aðeins ineð hrópum og skömmum. John
liitti Paul McCartney eitt sinn við kirkjuhazar, og jieir komust fijótt
a'ð raun um, að þeir liöfðu samciginlegan áhuga á gítarleik og reyndar
amerískum nútímabókmenntum lika. Hrátt voru þeir farnir að hittast
á liverju kvöldi og spila saman. Þeir gerðust þátttakendur í skiffle-
hljómsveit og komu opinberlega fyrst fram í henni árið 1955. Skiffle
var tiltölulega róleg músík, og gitarliljómarnir ekki magnaðir með
rafmagni.
Sá þriðji liinna væntanlegu Rítla var Georg Harrison, sem nú var i
hljómsveitinni The Quarrymén. Hann hafði verið i sama bekk og Paul
McCartney i þrjú ár, þegar hann loks játaði 1958, að bann hefði alltaf
innst inni langað til að leika með þeim. George vakti ekki einungis
athygli fyrir gítarleik sinn, lieldur einnig klæðahurð. John Lennon
var með snotran ennisiokk, en George var jiegar tekinn að ganga í
spjátrungslegum fötum, sein minntu á tízku liðins tíma. Áður en
George var tekinn inn i The Quarrymen, var liann í annarri hljómsveit,
sem liét The Rebels. Á kvöldin lá liann í bókum frægra gitarleikara og
kynnti sér tækni þeirra. Ritlarnir urðu að vísu mjög skyndilega frægir,
en að baki frægðarinnar lá margra ára crfið og markviss vinna.
©PIB
Ekki er liægt að neita því, að hinir verðandi Rítlar vanræktu skóla-
göngu sína mjög á Jiessum árum. Þeir fóru oft í langar gönguferðir
og ra'ddu ]iá möguleika framtíðarinnar svo ákaft, að ]ieir gleymdu
sinni sáru fátækt. Um þetta ieyti átti Paul McCartney trompet og æfði
sig í tíma og ótíma að leika „When The Saints Go Marcliing In“, en
hinir þekktu ekki lagið nema þegar Paul tók trompetinii frá vörunum
og söng það með textanum. Það var líka löngun hans til aö syngja,
sem olli ]>ví, að hann einbeitti sér að gítarnum, og enn í dag er Paul
„fegurðarsöngvari" Rítlanna, þegar Ijóðrænni lög eru á dagskrá. Hitl-
arnir hafa nefnilega ávallt leitazt við að hafa það, sem John Lennoii
kallar „aðra strengi á gítarnum", en þá, sem áheyrendur vilja einmitt
lieyra i dag.