Æskan - 01.11.1966, Blaðsíða 33

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
brúðkaupsklæðum, því að lijónavígsl-
an fer fram um tvöleytið.
Brúðarmeyjar og brúðarsveinar
ganga á fund lijónaefnanna og er
skipað þar saman. Næst á eftir brúð-
hjónunum ganga ættingjar og vildar-
vinir, tvennt og tvennt. Brúðurin eða
trúnaðarmaður, er hún setur til þess,
skipar saman karli og konu og segir
fyrir um, í hvaða röð skuli ganga.
Á meðan hefur unga fólkið og sumt
af hinu eldra skipað ser beggja vegna
vegarins frá brúðhúsinu. Margir eru
vopnaðir byssum, og skot eru látin
dynja um leið og brúðhjónin ganga
framhjá. Með sama hætti er skotið af
byssum á leið frá kirkju.
Nú hefst brúðkaupsmáltíðin. Brúð-
ur og brúðgumi setjast í öndvegi og
foreldrar þeirra til beggja handa. Fað-
ir brúðguma við hlið móður brúðar-
innar. Prestur á sæti milli brúðarinn-
ar og föður brúðguma. Síðan er gest-
um skipað út í frá. Fyrst er borin
fram súpa, þá lambasteik og loks
kransakaka eða þess liáttar.
Fyrsta máltíðin er oftast löng, því
að hér er allt fyrirfólk komið saman
og margar ræður fluttar brúðhjón-
unum og foreldrum þeirra. Sungið er
þá sezt er að borðum og einnig þegar
staðið er upp. Þá er gengið í kaffi-
stofu; þar er á borðum kaffi og sæta-
brauð og tóbak. Þannig fer fram hvert
borðhaldið af öðru, og að lokum er
gengið til dansstofu til þess að stíga
brúðardansinn.
Mönnum er skipað til dansins. Þó
dansar fyrstur forsöngvari sá, er syng-
ur fyrir brúðarvísuna, þar næst prest-
ur og þá brúðurin.
Brúðarvísan er ort um efni úr Bibl-
íunni; hún er siðsamlega kveðin og
dansað hátíðlega undir. Oftast eru á
eftir sungin tvö önnur kvæði um
hjónabandið, og stendur brúðardans-
inn því oft í 1—2 stundir. Síðan dunar
dansinn jafnt og þétt, olt langt fram
á þriðja dag, meðan nokkur gestur er
eftir, því brúðkaupsgestir taka ekki á
sig náðir á ákveðnum tíma, heldur
sofa til skiptis, svo að alltaf er fjöldi
manns í dansstofunni, hvort sem er
nótt eða dagur.
Við kvöldverð fyrsta daginn er
„rófubitinn" borinn fram, skreyttur
blómum og silkiböndum. Hann er
sendur mann frá manni, skal hver,
sem rófubitinn kemur að höndum,
kveða vísu, eina eða fleiri, sem hann
er maður til, og nefna í vísulok nafn
þess, sem hann sendir bitann. Fer
rófubitinn svo milli manna, og verð-
ur oft að þessu mikil skemmtun. Rófu-
bitinn er síðan fram borinn við hvert
borðhald og stundum í kaffistofu, ef
ctskað er. Til kvöldverðar er borinn
fram góður færeyskur matur: skinsa-
kjöt, skerpikjöt, köld svið, rúllupyls-
ur, kjötbjúgu og ýmiss konar annar
áskurður. Ekki var það sjaldgæft, þá
er stórbændasynir kvæntust, að einnig
væri framreitt ársgamalt skerpikjöt.
Var kjöt þetta kallað „eik“ og skyldi
þetta bera því vitni, að bóndi væri
fornbýll og kynni vel til bús að leggja.
Svo sem áður er nefnt er dansinn
stiginn án afláts. Ekki er þurrð á
kvæðamönnum. Tekur einn við þá er
annan þrýtur. En erfiður er færeyski
dansinn, einkum forsöngvaranum, því
að mörg kvæði eru 200—300 erindi. í
meðalkvæði eru urn 100 erindi.
Þá kemur brúðarhússdagurinn. Þá
er í fyrra lagi etinn morgunverður,
svo að brúðarhús verði sett sem fyrst,
Brúðhjón í þjó'ðbúningi.
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★