Æskan - 01.09.1968, Blaðsíða 4

Vinur og velunnari ÆSKUNNAR, Margrét Jónsdóttir, rithöfundur, varð
75 ára að aldri þann 20. ágúst s.l. Hún var ritstjóri þessa blaðs árin
1928—1942, og fyrir löngu þjóðkunn fyrir Ijóð sín og barnabækur. Fyrsta
Ijóðabók hennar „Við fjöll og sæ“, kom út árið 1933, en alls hafa komið
út eftir Margréti 16 bækur. Eru þær flestar ætlaðar börnum og ungling-
um, en 4 Ijóðabækur og eitt smásagnasafn fyrir fullorðna lesendur. Auk
þess hefur hún þýtt 5 góðar unglingaþækur, sem út hafa komið. Allar
þessar bækur hafa náð miklum vinsældum og eru nú flestar uppseldar.
Það sýnir vinsældir þeirra. Margrét Jónsdóttir er skáld gott, ritar fallegt
mál og hefur næman skilning á eðli og blæbrigðum íslenzkrar tungu.
Hún skilur barnseðlið og á því létt með að ná hugum og hjörtum æsku-
fólksins með Ijóðum, leikritum og sögum sínum.
ÆSKAN sendir Margréti Jónsdóttur þakkir fyrir frábær störf og árnar
henni allra heilla á þessum tímamótum ævi hennar.
Hér þirtist eitt kvæði eftir Margréti úr bók hennar „Á léttum vængjum“.
Margrét Jónsdóttir, rithöfundur, 75 ára.
1
Blunda þú nú, brúðan mín,
brátt leggst nóttin á,
en í draumsins undrahöll
er ótal margt að sjá.
&
Þar dansa lítil brúðubörn
og bregða sér á leik,
og fallegustu leikföngin,
þau fara öll á kreik.
Sofðu, litla brúðan mín,
sofðu, korríró.
Á morgun færðu fötin ný
og fína silfurskó.
Margrét Jónsdóttir.
Þjóðsaga frá Indlandi.
Á Indlandi eru nautgripir taldir helgar skepnur. I>ar
er börnunum sögð þessi saga:
Gömul kona á Indlandi hýsti mann og fæddi um
nokkurn tíma. Maðurinn gaf henni nautkálf fyrir hjálp-
ina. Konan ól kálfinn á graut úr hrísmjöli, og fólkið
nefndi hann Grannkonu-Surt. Drengirnir voru vanir að
taka um hornin á honum og sveifla sér á bak honum,
og hann brokkaði góðlátlega með þá. Oft sagði hann
við sjálfan sig: Fóstra mín er fátæk, ég vildi að ég
gæti hjálpað henni.
Einn dag bar þar að kaupmann með 500 vagna lest.
Hann reyndi að teyma fremsta hestinn yfir ána, en tókst
ekki. Hann sá þá Surt og heyrði sagt, að hann ætti
engan húsbónda. Hann beitti honum fyrir fremsta
vagninn. En Surtur stóð grafkyrr.
„Ef þú vilt toga í,“ sagði kaupmaðurinn, „þá skal cg
borga þér tvo peninga fyrir hvern vagn.“
I>á fór Surtur af stað og dró einn vagn af öðrum, þar
til allt var komið yfir.
Kaupmaðurinn borgaði honum 500 peninga, lét þá í
poka og hengdi við hornið á Surti.
„Þú hcfur ekki borgað mér nema hclming af því, sem
þú lofaðir," sagði hann.
Þá þorði kaupmaðurinn ekki annað en að hengja ann-
an poka á hitt hornið, og í honum voru aðrir 500 pen-
ingar. Þá rölti Surtur heim til fóstru sinnar. Augun í
honum voru blóðhlaupin af erfiðinu, en kátur var
hann. Öll börnin hlupu með og voru glöð.
Þegar gamla konan heyrði söguna og sá alla pening-
ana, varð hún fjarska glöð. Hún þvoði Surt úr volgu
vatni, smurði hann allan með olíu og gaf honum gott
og mikið að borða.
*
& &
BRUÐUVISUR
Sofðu, litia brúðan mín,
sofðu, dillidó.
Sauma eg þér silkikjól
og silfurþrydda skó.
Margrét Jónsdóttir.
328