Æskan - 01.09.1968, Blaðsíða 10

Talið er, að 25 milljónir
hunda séu nú í eigu ibúa
Bandaríkjanna. Þar i iandi eru
starfræktar sérstakar snyrti-
stofur og tizkuverzlanir fyrir
hunda. í þessum verzlunum er
liægt að fá keypt loðfóðruð
kuldastigvél, regnkápur, minka-
pelsa, silkináttkjóla, hjálmá,
stormblússur, naglalakk, fín-
ustu Parísarilmvötn, skrautleg
rúm og sólgleraugu, allt miðað
við hunda. Það nýjasta, sem
gert hefur verið í Bandarikj-
unum fyrir hunda, er að læknir
einn, Dave Miller, hefur opnað
sérstaka sáifræðiþjónustu fyr-
ir hunda. Sagt er, að þeir hund-
ar æðri stéttarinnar, sem tolla
þurfa í tízkunni, séu sendir til
Miilers, og þurfa þeir oftast
að koma sex sinnum til sál-
fræðingsins, klukkustund i
hvert skipti, og eftir þann tíma
hafi þeir náð sér að fullu, en
þóknun til sálfræðingsins mun
vera um 2400 islenzkar krónur.
Hundarnir eru meðal annars
læknaðir með tónkvísl, sem lief-
ur tóna, er liggja hæst á heyrn-
arsviði hundanna, og hafa iiin-
ir skerandi tónar mjög góð
álirif á sálarlíf þeirra að áliti
Millers.
í janúarmánuði hvert ár eru
það aðallega hundar af pudel-
kyni — þessir litlu, hrokkin-
hærðu — sem þurfa að leita
sér sállækningar hjá Miller,
því i janúar þurfa þessi við-
kvæmu dýr aldeiiis að standa
í stöðu sinni. Þá fer Félag
bandarískra hundaíæktara á
stúfana og kýs „Eftirlætishund
Bandaríkjanna". Siðustu tvö ár
hefur pudcl-hundur uunið
þennan eftirsótta titil.
2^ milljónir
hunda.
Hættulegt ferOalag. ••
'k'k'k'k'k'k'k'kk'k'k'k'k'k'k'k'kk'k'k'k'k'k'k'k'kickk'k'k'k'k'k'k'k'kk'k'k'k'k'k’
^jjaria, hin unga dóttir Hansens kapteins, stóð í dyrunum á fallega gamla
húsinu sínu, sem lá í brekku niður að sjónum. Þetta var fagurt surnar-
kvöld, sólin var nýlega horfin bak við gullroðið ský og vindurinn suðaði hægt
í greinum stóra álmviðartrésins, sem hlífði húsinu við næðingnum. En María
hafði ekki sinnu á að taka eftir allri þessari fegurð. Hugsanir hennar voru
hjá föður hennar og bróður, sem höfðu farið að heiman um morguninn,
eitthvað norður á bóginn, til þess að sameinast hernum, er var að búa sig til
varnar gegn óvinaliðinu.
Hún liorfði kvíðandi út á liafið. Alveg rétt. Orðrómurinn hafði sagt
satt. Þrjú af skipum óvinanna höfðu tekið stefnu á litla friðsæla Jtorpið, sem
sízt átti Jreirra von, og tilgangurinn var auðvtað sá, að setja þar her á land.
Allur bærinn var í uppnámi og allir bjuggust við því versta. Fólkið kepptist
við að koma reitum sínum og fémunum á óhultan stað. María sá hóp af þvi
á veginum með handvagna í eftirdragi, hlaðna húsmunum og Jrvílíku, en a
undan sér rak Jrað kvikfénað sinn í stórhópum.
Allt í einu datt Maríu í hug: Hann Hvítingur hennar, blessaður reið-
hesturinn góði, sem hún hafði átt síðan hann var folald. Hugsum okkur el
óvinirnir tækju hann frá henni. Hún hljóp eins og örskot inn í húsið til
Dóru gömlu, sem gengið liafði henni í móður stað í mörg ár.
334