Æskan - 01.09.1968, Blaðsíða 28

Andfætlingar okkar
Stundum köllum við ]>á, sem búu hinum
megin á hnettinum, „andfætlinga". —
Má ])að til sanns vegar færa, ]>ví að jörð-
in okkar er stór kúla, og ef við liugsum
okkur, að l)ein lina sé dregin frá iljum
okkar ]>vert i gegnum ]>essa kúlu, gæti sú
lina komið að iljum einhvers annars
manns, sem stæði liinum megin á jörð-
inni.
Ástralía cr yngst af álfunum fimm, það
er að segja, liúri hyggðist síðust af þeim
og er raunar ekki fullhyggð ennþá. Frum-
l'yggjar Ástralíu voru hinir svokölluðu
Ástraliu-svertingjar, cn þeir eru nokkuð
fráhrugðnir t. d. Afríku-svertingjum, og
gekk lengi vel illa að fá þá til að semja sig
að háttum hinna hvitu innflytjenda. Og
enn þann dag í dag eru tii ættflokkar )>ess-
ara frumbyggja, sem lifa að mestu leyti
sínu gamla frumstæða lifi inni i skógunum.
Fuilyrða iná, að Gwoya Jungarai sé
fyrsti Ástralíunegrinn, sem náð hefur
lieimsfrægð meðal frimerkjasafnara, en
mynd hans birtist á frimcrkjum Ástralíu-
manna. Að visu hefur Ástralía áður gcfið
út frímerki með myndum af frumhyggjum
sinum, en það var i frimerkjaseríu, sem
út kom í júlí 1934. Sú útgáfa var til minn-
ingar um 1(10 ára afmæli Victoríu-fylkis,
en það er eitt af sjö fylkjum þeim, er til
samans inynda ástralska ríkjasamhandið.
Eitt frímerkið i þessari útgáfu 1934 sýnir
ÁstralíUnegra með vopn sin. Hann stend-
ur á hakka Yarrafljótsins og liorfir yfir
ána til hinnar nýtizkulegu horgar Mel-
hourne. Þetta er ó])ekktur maður og nafn-
laus, aðeins einstaklingur af Yarra-Yarra-
kynþættinum, sem nú cr dáinn út i Ástr-
alíu. En af ])essum hrausta manni, sem
við sjáum hér á frímcrkinu, er ])að að
segja, að hann er í fullu fjöri cnn i dag.
Hann fcrðast um Ástralíu þvera og cndi-
langa og selur minjagripi, sem liann smíð-
ar sjálfur. Mestmegnis munu gripir lians
vera ýmsar tegundir af vopni þeirra Ástra-
liumanna, sem kallað er húmerang. Þetta
er kastvopn, upprunnið hjá frumhyggjun-
um, gert úr tré og er um það hil hálfur
metri á lengd. Ein tegund af búmerang-
vopninu liefur þann eiginleika — sé það
rétt smíðað — að það kemur til haka til
þess er kastaði því, ef það hæfir ekki
markið. Mikla leikni þarf til þess, að þetta
frumstæða vopn komi að góðum notum.
Til er einnig stærri tegund af búmerang,
sem getur vcrið furðulega lengi á lofti, sé
þvi rétt kastað, en það kemur ekki til baka.
Jungarai er mikill meistari í húmerang-
kasti, og venjulega fer ]>að svo, að hinir
útlendu ferðamenn, sem sjá hann kasta
vopni þessu, kaupa það af honum. Vcnju-
legn er liann ekki nefndur sinu rétta nafni,
heldur gælunafninu „Flins punds Jimmy“.
Hann selur nefnilega gripi sina jafnan á
eitt sterlingspund, og er ]>að nokkurn veg-
inn fast verð hjá lionum, hver svo sem
gripurinn er, sem hann selur.
Eins punds Jimmy fékk mynd af sér á
8'/& penny frímerki árið 1950. Það var
hurðargjald á ábyrgðarbréfum innanlands
í Ástralíu á þeim tíma. Tveimur árum
seinna, cða 1952, kom Jimmy aftur á frí-
inerkjum og þá á stærri merkjum með
verðgildinu 2 sliillingar og 6 penny.
Eftir Jiessar tvær frímerkjaútgáfur tóku
að herast mörg hréf til Eins punds Jimmys,
jafnvel frá mjög fjarlægum stöðum. Nú
var það svo, að Jimmy kunni ekki að
skrifa. Hann varð því að fá aðsloð góðra
manna til þess að geta svarað hréfum
þcssum, og til undirskriftar notaði liann
fingrafar ]>umalfingurs síns. Var þetta
góð og einföld undirskrift, scm ekki var
gott að falsa.
Margir eru þeirrar skoðunar, að frum-
hyggjar Ástralíu muni deyja út senn livað
líður. Gæti því farið svo, að Gwoya Jung-
arai yrði sá siðasti þeirra, sem við eiguni
kost á að sjá á frímerkjum.
Árgjald ÆSKUNNAR fyrir árið
19G8, s°m er 200,00 krónur, féll
í gjalddaga 1. apríl síðastliðinn.
lilaðið þakkar öllurn þeim á-
skrifcndum, sem hafa greitt
það. — Hinir, sem eiga það
ógreitt, eru vinsamlega beðnir
að greiða nú þegar, svo ekki
þurfi að senda póstkröfu, því
það skapar aukakostnað fyrir
áskrifendur og blaðið. Sérhvert
heimili þarfnast fjölbreytts og
skemmtilegs heimilisblaðs.
ÆSKAN veitir lesendum sínum
þá mikilsverðu þjónustu. ÆSK-
AN kemur nú út í 16 000 ein-
tökum, og inun Iáta nærri, að
75 000 manns lesi blaðið.
plata af góðum viði ómáluð, en slípuð vel og mattlökkuð,
eða úr grófum viði, lögð Ijósu harðplasti. Þegar litið er
á gluggamyndina, sýnist okkur hinn stóri gluggi vera
hreinasta málverk, og það er líka rétt. Þarna hafa börnin
verið að verki og málað með auglýsingamálningu (sem
þvo má af) skip og sól í skærum litum, og alltaf er liægt
að skipta um málverk við hentugleika. Tjöldin, sem
draga má fyrir leskrókinn, eru úr striga, og því ekki dýrt
að útbúa þau, þau eru látin renna á sívalri stöng, sem
sett er í veggina beggja megin, þannig að hringir (gard-
ínuhringir), dálítið stórir, eru festir í strigann, þegar
búið er að falda tjöldin að ofan og neðan. Ef gluggatjöld
eru höfð til að draga fyrir gluggann á nóttinni, geta þau
líka verið úr sterklegu rifsefni, helzt í skærum lit. Þati
eru ltöfð stutt og mega aðeins ná niður á gluggakistu>
þegar þau eru dregin fyrir.
Glugginn nýtur sín líka vel þannig, að á nóttinni eru
tjöldin fyrir gluggakróknum einfaldlega notuð og dregtu
fyrir. Hér eru engin dýr húsgögn, sem þarf að kaupa. E’1
það þarf dálítið af timbri, enga málningu nema á kassana,
en töluverða vinnu og dálitla handlagni.
352