Æskan - 01.09.1968, Blaðsíða 17

INGIBJÖRG ÞORBERGS:
Cít9vinn min n“
ip U1l d ■ 1IIII III1II II .
Mörg eru börnin í Reykjavík, sem farið hafa með
mömmu, pabba eða einhverjum öðrum, til að gefa
fuglunum á Tjörninni. Það er mikil ánægja að sjá
gleði barnanna, og ekki er síður ánægjulegt að sjá
stoltar álftir, og endur með ungahópinn sinn, synda
þar spakar og öruggar. Öll viljum við hlynna að fugl-
unum eftir megni, því að ekki vildum við borgarbúar
missa þessa prýði af Tjörninni okkar. Það er vel gert
að venja börnin á að gefa þeim brauðmola, en um
leið verðum við að kenna börnunum góðan sið, þ. e.
að fleygja ekki brauðpokunum, þar sem þau standa.
Þið, sem eruð orðin stór, vitið þetta áreiðanlega, og
ættuð þið að segja þeim litlu frá því. Þau eru fljót að
læra. —
I sumar hefur verið skrifað mikið um, að við verðum
öll að hjálpa til að halda borginni okkar hreinni, — og
ekki aðeins borginni, heldur öllu landinu! — Aldrei
megum við skilja eftir rusl, eða einhver leiðindamerki,
þar sem við höfum verið á ferð, hvort heldur það var
í berjamó, skemmtiferð eða í einhverjum öðrum leið-
angri. Munum það öll að ganga vel um, svo að allt
fái að halda fegurð sinni óspilltri!
Þó að þið séuð kannski ekki farin að hugsa um
skólaljóðin ennþá, eru fuglarnir og sitthvað, sem
sumrinu fylgir, áreiðanlega ofarlega í huganum. Já,
hver þekkir ekki hina hvítu, tignarlegu fugla, sem
prýða tjarnir og vötn. Og því nefni ég skólaljóðin, að
í þeim (nýju) er Ijóð Jóhannesar úr Kötlum, „Álftirnar
kvaka“, sem ég sendi ykkur lag við núna. Þar minnist
skáldið æskustöðva sinna. Þar er nú bærinn hans í
eyði og margt breytt, en allt á þó sína sömu töfra, og
þangað koma ennþá svanih sem syngja. Þeir vitja
gömlu varphólmanna sinna, og brátt eru komin lítil
svanabörn. Þannig gengur þetta koll af kolli.
Eflaust hafa mörg ykkar lært þetta kvæði í skólan-
um, og nú getið þið einnig lært lagið við það. Mörgum
finnst líka auðveldara að læra og muna Ijóð, sem þeir
kunna lög við.
Alltaf er verið að biðja mig um að birta fleiri Ijóð
við lögin úr „Sound of Music“ (Tónaflóði), sem við
Guðrún sungum í Barnatíma Útvarpsins. Hann vinur
ykkar, Baldur Pálmason, sendir ykkur enn eitt Ijóð.
Það heitir „Til yndisauka". Ég merki inn á það grip,
sem þið kunnið. Svo fáið þið kannski fleiri texta úr
„Tónaflóði" seinna.
Ég vona svo, að þið syngið eins og svanir þangað
til við hittumst næst.
Kærar kveðjur!
Ingibjörg.
em
Döggin á grasi og kampar á köttum,
C
kristall í glasi og strompar á höttum,
am D7 (G) C
að ég ei tali um liest eða hund,
G C am H7
— hrífur það allt mína viðkvæmu lund.
Til
yndisauka
(My favourite things)
em
Frostrós á glugga og fjúkið í skeggi,
c
iannkoma, mugga, og rokur í hreggi,
am D7 (G) C
sem víkja þó brátt fyrir vorkomustund,
G C am H7
víst eru fró minni hrifnæmu lund.
em
Fallegar krukkur og bollar og bakkar,
C
bjöllur og klukkur og mjallskýjaklakkar,
am D7 (G) C
að ég ei tali um grasið á grund,
G C- am H7
— gleður það allt mína viðkvæmu lund.
(úr söngleiknum „Soun'l
of Music“)
BALDUR PÁLMASON
þýddi.
cin am H7
Þegar eitthvert angur um stund
em C
að í hug mér sezt,
A7
þá rifja ég upp það, sem léttir í lund
G C D7 G
og líður þá ei sem verst.
/
341