Æskan - 01.05.1974, Blaðsíða 19

4
En
Blés h'
andi nUn Si^an f gullflautuna, og jafnskjótt kom gríðarstór, svartur örn fljúg-
han °9 S6ttist fyrir utan höllina. Stúlkan settist þegar á bak honum; flaug
e n ha sf stað, og bar þau hratt yfir. Eftir litla stund sást ekki annað en
Loks,aUSt Þaíi® und'r °9 öeiður himinninn yfir. Leið þannig langt fram á dag.
ins lækkaði örninn flugið og stefndi á dálítið sker, sem var langt, langt
utl 1 hafi.
erum við komin alla leið,“ sagði hann, „ég vona, að þér gangi vel.“
I , Um 'eiö og hann flaug af stað aftur, verpti hann staerðar eggi beint niður
hafð' ^ stuii<unnar' sern var nú alein eftir á litlu skeri úti í reginhafi. Hún
bv' 1! 6n®a hugmynd um, hvernig hún gæti fundið prinsinn og var alveg að
^omin að láta hugfallast.
litla 93r dun ÞafSi setiS Þarna g°öa stund og litazt um, kom hún auga á dá-
hún ^IU*U ' hergið rétt hjá sér. Virtist glufa þessi víkka smám saman, og varð
hveir^ '°^Um svo stor’ a® s*úlkan gat gengið þarna inn. Gat þar að líta miklar
á(ra^n^ar ur hvitum marmara, skreyttar gulli og gersemum; gekk stúlkan
^orn h.niSur breiðar tröppur, og virtust þær engan enda ætla að taka. Loks
Perl Un storu hliði, og var það skreytt með margvíslega litum skeljum og
Sjá ^hðið var opið, og hélt hún hiklaust áfram. Þóttist hún nú heyra nið
erinarins yfir höfði sér og skildi, að hún var stödd niðri á hafsbotni. Hélt hún
litum ratTI ian9a stund, gegnum marga sali, og voru sumir skreyttir alla vega
^ll’ Undurfögrum sjávargróðri.
Pim ' S'nU barst ógurlegur hávaði að eyrum henni, og f sama bili varð nið-
henni Þe®ar óú*1 vissi at ser’ var hún stödd á víðri sléttu, og skammt frá
4 báð^ prinsinn með lokuð augu á dálitlum beði, sem gerður var úr blómum.
grét- ilendur honum loguðu Ijós, en ung hafmær kraup við hlið hans og
Nokkr^ar Þun vatna,*lj*Jr í hárinu, og klædd var hún kjól úr iðgrænu sefi.
m6yjaU tiær sat ægileg galdranorn og renndi illúðlegum augum
Pfi'ns^ k°nun9sdóttir, faðir minn er konungur hafsins," sagði hún. „Ungi
0g 'nn vildi ekki ganga að eiga mig, og þess vegna setti ég á hann fisksporð
hvor|^yddi ilann siðan til aö heimsækja mig á hverjum degi. En hann lét sér
um | . Se9iast við bænir mínar né ógnanir; varð hann því að deyja og losnaði
airiro'1 . Ur ólögum mínum. En hversu mikið sem hafmeyjan grætur, mun hann
St! iifna framar."
hann^ ^ V'rti ó3011 óálitið nánar fyrir sér og sá, að nornin hafði rétt að mæla,
sv0 fVar ei<i<i lengur með sporð, og virtist henni hann aldrei fyrr hafa verið
hefQj nður 09 föngulegur sem nú. Ekki þótti henni neitt undur, þótt hann
Vakig Kkk' vii,aS 9anga að eiga nornina; hún óskaði aðeins, að hún gæti
hafSi ann {ii li,sins aftur. Mundi hún þá allt í einu eftir egginu, sem örninn
nomi 9eí'ð henni- Tók hún það upp og fleygði því af alefli beint framan í
hein na’ ú sama augabragði var hún horfin, en prinsinn reis jafnskjótt al-
Ö|| utUPP hafmærin tók að dansa af fögnuði, en siðan leiddust þau
bert | f9e9num alla salina og upp allar tröppurnar, þar til er þau komu undir
til haf-
ins,
'oft að
ófninn,
nýju. Blés þá stúlkan í flautuna, og jafnskjótt kom konungur lofts-
,Og hj °9 flutti þau öll heim til hallarinnar, þar sem prinsinn átti heima,
leg, h 99u Óau þar öll í góðu gengi í mörg ár. En ef þér þykir saga þessi ótrú-
örnjnnarttu ei<ki annað en að fá þér gullflautu og blása í hana; mun þá gamli
augurn °ma °9 flytja þig út í eyna, og geturðu þá séð þetta allt með eigin
V í N IÐ
OG LÍF MANNA
Pabbi minn sagði mér einu sinni
sögu, sem ég mun aldrei gleyma. Hún
var um gamlan vin hans, og nú kemur
sagan:
Pabbi minn var á sjó með þessum
vini sínum, og þeir voru báðir hásetar.
Einu sinni, þegar skipið var í Englandi
að selja, þá fór vinur pabba upp í bæ
að skoða sig um. Um kvöldið komu
tveir lögregluþjónar með hann um borð
útúr fullan. Eftir það brást það aldrei,
að í hvert sinn, sem þeir komu að landi,
þá drakk hann sig fullan.
Seinna hætti hann á sjónum og gifti
sig„ en það gekk ekki vel fyrir honum.
Heimilislífið fór alveg út um þúfur. Hús-
bóndinn var alltaf fullur, en konan vann
og vann og mestallir peningarnir fóru
í vínið. Konan skildi við hann eftir fimm
ára sambúð, en hann hélt áfram að
drekka. Loks var hann svo tekinn fast-
ur fyrir innbrot og settur á hæli fyrir
drykkjusjúklinga, og þar dó hann fyrir
nokkrum árum. Vínið hafði drepið hann.
Þetta sýnir okkur áhrif vínsins á lif
manna.
Kristján Kristjánsson.