Æskan - 01.05.1974, Qupperneq 25

Hermann Gryn í Ijónabúrinu.
En biskupinn var ekki af baki dottinn. — Ég verð að stúta Gryn gamla, sagði
^ann við einn af flugumönnum sínum, — annars næ ég aldrei völdum í borg-
'nni. Og nú brugguðu þeir ráð sitt til þess að ná honum á sitt vald og ráða
hann af dögum á þann hátt, að allir skyldu halda, að hann hefði dáið af
slysförum. Flugumaður var sendur til Gryns með þau skilaboð, að biskupinn
Jsngaði til að tala við hann á biskupssetrinu, sem var skammt fyrir utan borg-
lna. Og sendillinn bætti við: — Ég hef heyrt því fleygt, að biskupinn sé að
^u9sa um að afsala sér öllum völdum í hendur yðar, herra borgarstjóri!
Borgarstjórann grunaði ekki neitt og fór með manninum. Hafði hann ekki
annað vopna en stutt sverð.
þegar þeir komu að biskupssetrinu, kom maður þar út og sagði, að
biskupinn væri úti í dýragarðinum. Hann átti nefnilega stærsta villidýrasafn,
sem þá var til í Þýzkalandi. Þegar Gryn kom út í dýragarðinn, var honum vísað
,nn um stórt hlið, en í sama bili og hann var kominn inn, var járngrindum skellt
® hæla honum, og hann heyrði ógurlegt öskur. Hann var lokaður inni hjá stóru
Ijóni, sem horfði á hann tryllingslegum augum.
Ha, ha, ha,... það heyrðist illyrmislegur kuldahlátur fyrir utan Ijónabúrið.
~~ Þarna náðum við loksins í þig. Nú er Köln á valdi erkibiskupsins!
Gryn svaraði engu. Hann vatt kápuna sína saman í böggul, og þegar Ijónið
s*ökk á hann og glennti upp ginið, stakk hann frakkanum upp í það og lagði
sverðinu í þringuna á því. Hann hitti það f hjartastað, Ijónið valt út af, engdist
sundur og saman og lá svo steindautt.
Skömmu siðar þyrptust vinir Hermanns Gryns að þúrinu, þvf að biskupinn
hafði látið þá fregn þerast út, að Ijón hefði ráðizt á borgarstjórann og drepið
^snn. Múgurinn jafnaði erkibiskupssetrið við jörðu og gekk milli bols og
höfuðs á biskupnum og hyski hans. Fagnaðarópum mannfjöldans ætlaði aldrei
a® linna, þegar það komst upp, að borgarstjórinn væri heill á húfi.
Hvert barn í Köln veit enn þann dag í dag, hvað myndastyttan af manninum
°9 Ijóninu táknar. Og spyrjir þú þau um það, þá segja þau þér alla söguna af
hugdjarfa borgarstjóranum.
ÆSKAN
Börnin tala
Eldri bróðir þriggja ára drengs spurði
hann, hvað orðið sannleikur þýddi. Sá
þriggja ára svaraði: „Það þýðir —
hvor okkar gerði það.“
Börn í skóla einum höfðu „dýraviku",
er þau unnu öll eitthvað sérstakt í sam-
bandi við dýr eða umhirðu þeirra. Eftir
vikuna voru börnin látin segja frá f skól-
anum. Meðal annars var talað um góð-
vild við dýrin og í því sambandi sagði
einn drengjanna: „Ég lamdi strák fyrir
að lemja hundinn sinn.“
Kona átti þrjá drengi, og sá í miðið
kom dag nokkurn til mömmu sinnar og
kvartaði: „Þú segir alltaf: Gerið þið nú
þetta, stóru drengirnir tveir — eða:
Gerið þið þetta, litlu strákarnir mínir
tveir. Og ég lendi alltaf í því.“
Fimm ára gömul stelpuhnyðra var
spurð að því, hvað hún gerði til að
vinna fyrir vasapeningunum sínum. Hún
svaraði alvörugefin: „Ég læt hana
mömmu hafa nóg að gera."
Sjónarmið barnsins: Vinna er það,
sem fullorðna fólkinu dettur f hug að
láta mann gera — leikur það, sem
manni dettur sjálfum f hug.
Skólastúlka var spurð að því, hvað
henni félli bezt í skólanum. Hún svar-
aði: Tónlistartímarnir, sumarfríið, helgi-
dagarnir og síðasti dagurinn í skólan-
um.
Skrítin lög
I hinum ýmsu rfkjum Bandaríkjanna
eru enn í gili ýmis undarleg lög. í Kali-
forníu er til dæmis bannað að nota
músagildru, nema viðkomandi hafi veiði-
leyfi frá stjórnarvöldum f ríkinu. f
Minnesota er bannað að láta nærföt
karla og kvenna hanga á sömu þvotta-
snúru. I Virginíu er bannað að hnerra
á sunnudögum, og í Pennsylvanfu gerir
sá, sem sofnar í rakarastól, sig sekan
um mjög alvarlegt lögbrot
23