Æskan - 01.05.1974, Síða 50

Bandarlkjamaðurlnn Bob Mathias varð tugþrautarmeist-
ari á Ólympíuleikunum 1948, þá aðeins 17 ára gamall —
algjört heimsmet. Bob var I algjörum sérflokki, hann varð
tvisvar sinnum ólympískur tugþrautarmeistari. Tugþrautin
er alhliða (þróttagrein. Keppandinn þarf að taka þátt I 10
íþróttagreinum: 100, 400 og 1500 metra hlaupi, 110 m
grindahlaupi, hástökki, langstökki, stangarstökki, kúluvarpi,
kringlukasti og spjótkasti. Þátttakandi hefur tvo daga til
keppninnar og verður að vinna stig í hverri grein, annars
er hann dæmdur úr leik. Tugþrautin er erfiðasta íþrótta-
grein allra keppnisíþrótta. Það reynir á ýtrustu krafta, —
leggja verður sig allan fram. Engin önnur íþróttagrein reyn-
ir eins mikið á menn, og enginn nema þrautþjálfaður
íþróttamaður getur keppt í tugþraut. Bob Mathias er al-
gjörlega á móti reykingum. Hann segir: Ég reyki ekki, og
mitt álit er, að sá, sem vill verða íþróttamaður, hann á
ekki að reykja. Sá maður, sem reykir, á erfitt um andardrátt,
og það sem íþróttamaðurinn þarf mest á að halda, er, að
andardrátturinn sé í lagi. fþróttamenn í toppþjálfun reykja
ekki. Þeir hafa ekki leyfi til þess. Þegar maður er i keppni,
þarf hann ferskt loft í lungun. Lang fæstir Ólympíumeistarar
reykja. Iþróttasnillingur getur ekki verið hálfvolgur, þegar
hann er ( þjálfun. Hann verður að gera allt, sem í hans
valdi stendur til þess að „halda sér í formi", enda borgar
það sig, þegar á reynir. Ég get ekki bannað þér að reykja.
Þú munt gera það, ef þig langar til þess. En áður en þú
tekur fyrsta reykinn, þá gerðu eitt fyrir mig: Andaðu djúpt
að þér fersku, hreinu lofti---------og taktu svo ákvörðun.
Þinn vrnur, Bob Mathias.
P. S. Bob Mathias kom tvisvar sinnum til (slands, — ann-
að skiptið 1950 til keppni við okkar menn og I hitt skiptið
I boði vina sinna (slenzkra, og var ég þá svo heppinn að
„Svo, þú heldur, að hann komi,“ sagði rauðeygði púkinn
og glotti. „Ég stæri mig hvorki af einu né neinu, en mað-
urinn þinn má eiga þig, ef hann sækir þig hingað á rauða
fjallið mitt." Það hlökkti illgirnislega I honum, en um leið
og hann leit út um hellismunnann, brá honum, því að Shih
Tun kom yfir fjallið á hestbaki. Hann skipti umsvifalaust um
mynd; hætti að vera blíður og góður og varð rauðeygði
púkinn á ný.
Rauðeygði árinn snerti belti, sem hann bar um mitti sér,
og breyttist I tfgrisdýr.
Shih Tun hafði stokkið yfir fimm fjöll, þegar hann sá
stórar rauðar luktir nálgast. Þær reyndust vera augu tigris-
dýrs, sem stóð ( vegi hans. Hesturinn neitaði að ganga
lengra. Shih Tun hentist af baki og þaut beint inn í opið
ginið á dýrinu. Það var engu Ifkara en hann hefði fallið
beint ( sjóðandi hver. Hann beit á jaxlinn og reyndi að
afbera sársaukann og skar gat á maga tigrisdýrsins með
rýtingnum sinum um leið og hann var þangað kominn. Það
heyrðist hljóð, og þegar Shih Tun leit f kringum sig, sá
hann aðeins hestinn, sjálfan sig og flekkótt belti, sem var
sundurskorið.
Shih Tun sá markið nálgast, þegar hann hafði riðið yfir
tvö fjöll enn.
Rauðeygði púkinn, sem hélt, að Shih Tun væri dáinn,
var að stæra sig af afrekum sinum við Jaða-blóm. En hún
grét aðelns og leit ekki við honum.
Árinn ætlaði að faðma hana að sér, þegar dálitið kom
BOB MATHIAS
hitta Bob og kynnast honum persónulega. Þessu kvöldi
í Sigtúni með Bob og vinum hans gleymi ég aldrei, — þv(
þar voru góðir menn á ferð gæddir hinum sanna íþrótta-
anda. Bob var kosinn þingmaður fyrir Kaliforníu og situr
( fulltrúadeild Bandaríkjaþings í Washington.
Bjarni Sveinsson.
honum á óvart. Hann sá út um hellismunnann, og hvern
haldið þið, að hann hafi séð annan en Shih Tun! Hann þreif
silkimynd af veggnum, stakk henni í ermi sér og laum-
aðist út.
Shih Tun kom að bröttu fjalli. Hesturinn reyndi að klífa
það, en rann niður brattar hlíðarnar. Shih Tun steig af baki
og iagði fótgangandi af stað. Hann komst hálfa leiðina upp.
en rann þá niður. Hann var allur skorinn í andlitinu af
hvössum eggjum og líkami hans var sár og aumur, en
hann kvartaði ekki. Hann spratt upp og gerði eina tilraun
enn og ennþá eina. Hann var gegnblautur af svita, sem
draup úr fötum hans. Svitadroparnir féilu í augu hans, en
hann þerraði þá af sér og fór aftur upp fjallshlíðina, sem
hvarf skyndilega. Hann var kominn niður í dal. Við hliS
hans var tré, og á grein þess hékk silkiblað, sem fjall var
teiknað á. Blaðið hafði blotnað af svita hans.
Shih Tun settist aftur á bak hesti sínum og hélt áfram
ferð sinni. Loksins komst hann að hæsta fjailinu. Það var
eldrautt. Þetta er rauða fjallið, hugsaði hann og tók í taum-
ana á hestinum áður en hann keyrði hann sporum upp
fjallið.
Rauðeygði púkinn sveiflaði ermunum fyrir framan Jaða-
blóm í hellinum í fjallinu og Jaða-blóm var töfruð. Hann lét
ermi sína falla á koddaver úti í horni, og þau breyttust
á stundinni í hreyfingarlaus Jaða-blóm. Síðan sveiflaði hann
ermunum á skikkju sinni aftur. Jaða-blóm hvarf og hann
með.
48