Valsblaðið - 24.12.1964, Blaðsíða 16

14
VALSBLAÐIÐ
GERÐIST FRAMARI
Á þessum árum þótti fínt að vera
í Víking, og þangað fóru flestir strák-
amir, þegar þeir fóm að tínast í hin
„opinberu“ félög. Margir þeirra vom
í Menntaskólanum, lærdómsmenn
og vel látnir.
Ég fór þó aldrei i Víking, en ég
dáðist að hinum sigursælu Frömur-
um, sem voru á þeim árum andlit
bæjarlifsins i knattspymu, og það
fór svo, að ég og nokkrir aðrir fóm
í Fram, og æfðum þar. Var svo kom-
ið, að ég átti að fara að leika með
í þriðja flokki. En þá skeður atvik,
sem í sjálfu sér var ekki svo alvar-
legt, en í augum okkar strákanna
var óþolandi, sem varð til þess að
við sögðum okkur nokkrir úr Fram
og munu flestir hafa farið í Val.
Þetta skeði með þeim hætti, að einu
sinni þegar við vorum komnir vestur
á völl með okkar knött, koma eldri
Framararnir og ætla að æfa. Þá vill
svo til, að enginn knöttur er þar fyr-
ir þá, svo að þeir gera sér lítið fyrir
og taka af okkur knöttinn, sem við
vorum með, og fengum við ekki við
ofureflið ráðið. En uppreisnarand-
inn ólgaði þegar í hópnum, og þá
þegar er ákveðið að segja sig úr Fram
þegar í stað.
Ég var að vísu yngstur þessara
drengja, sem töldu sig svo illa leikna,
en ég fygldi þeim eftir.
VINNUM FYRSTA
ÞRIÐJA FI.OKKS MÓTIÐ
Og Hermann heldur áfram: Þetta
mun hafa verið um 1927. 1 þessum
flokki Vals voru þá efnilegir dreng-
ir, og á næstu árum voru þeir farair
að berjast um efsta sætið, voru i úr-
slitum, og t. d. 1928 varð að fram-
lengja.
Við vorum ákaflega heppnir að
hafa sem þjálfara og leiðbeinanda
Jóhann Jóhannesson á þessum ár-
um. Hann var mjög samvizkusamur
og hafði góð áhrif á okkur strákana.
Hann hélt hópnum vel saman, og
lét sig aldrei vanta á æfingar. Ár-
angurinn af þessu góða starfi Jó-
hanns varð svo sá, að árið 1929 unn-
um við fyrsta þriðja flokks mótið
fyrir Val.
Ég man alltaf eftir því í úrslita-
leiknxnn, að þegar leikar stóðu 2 :2,
að það er sókn hjá Val og langt lið-
ið á leik, ég var þá framspilari og
fæ knöttinn fyrir markið, hann lend-
ir í hnénu á mér og þaðan „flott“
í markið! Þetta var sannarlega kær-
kominn sigur fyrir okkur strákana
og félagið.
Á þessum árum var ég sendill hjá
Axel Gunnarssyni, og virtist mér
sem hann væri: formaður, gjaldkeri
og sá maðurinn sem mest hvíldi á í
Val.
Hermann Hermannsson á aðeins eftir að
„fara höndum um“ vin sinn!
I þriðja flokki lék ég yfirleitt ekki
i marki, nema ef nauðsyn krafði,
mér þótti meira gaman að leika úti
á vellinum, og þá helzt í framlín-
unni. Við höfðum ágætan mark-
mann þar sem var Pálmar Valdi-
marsson.
Það er ekki fyrr en í örum flokki
að ég fer að stunda markið og æfa
það að verulegu ráði.
Fyrsta leikinn með meistaraflokki
leik ég svo 1932, og svo kem ég inn
þegar Jón Kristbjörasson slasaðist í
úrslitaleiknum 1933, og má segja að
ég hafi verið síðan fastur þar til árs-
ins 1950, og leikið flestalla leiki Vals
i þessi 18 ár. Eftir það lék ég svona
leik og leik þegar vantaði mann, og
síðast í sumar lék ég með FH í 2.
deildinni og einnig með sama félagi,
áSamt Alhert Guðmundssyni og
fleiri lánsmönnum, móti unglinga-
landsliðinu. Nú fer maður víst að
hætta þessu.
Ég vil skjóta þvi hér inn, að koma
þýzka markvarðarins og kennarans
Fritz Buchloh hafði mikil áhrif á
þroska minn sem markmanns, og
gjörbreytti hann leik minum, og það
sama segir Evald Berndsen um áhrif
Buchloh á sig. Buchloh var á þeim
timum einn bezti markmaður Evr-
ópu.
MINNISVERÐUSTU
ATVIK OG LEIKIR
Hermann sagði að margs væri að
minnast frá þessu tímabili, en ef ég
á að nefna minnisverðustu leikina,
heldur hann áfram, þá kemur fyrst
i hugann leikur úrvals úr Reykjavík
við úrvalslið frá Þýzkalandi, sem
endaði 2:1, og kom sigurmarkið á
síðustu mínútu leiksins. eÞtta var að
vísu varnarleikur af hálfu íslenzka
liðsins, en hann var svo skipulags-
lega vel framkvæmdur að Þjóðverj-
ar komust í rauninni aldrei inn á
vítateig, og þau skot sem komu að
marki voru yfirleitt öll langt að og
átti ég ekki svo erfitt með að taka
þau, nema þessi tvö, og mátti þó
engu muna með það síðara.
Þá er mér minnistæður leikur
Vals við Þjóðverjana, sem komu
hingað 1938, og varð þá jafntefli
1 : 1, og kom það öllum á óvart, og
var þar ekki um vamarleik að ræða,
þar skiptustá áhlaup. Þetta þýzka
lið var úrvalslið skipað mjög góðum
mönnum.
Þá verður lengi minnzt úrslita-
leiksins í Islandsmótinu 1938, þegar
Valur og KR áttust við. Aðeins eru
tæpar tvær mínútur til leiksloka og
leikar standa 4 : 2 fyrir KR. KR verð-
ur að sigra til þess að hafa fleiri
stig, en Val nægir jafntefli. Menn
voru farnir að tínast út af vellinum,
úrslitin voru auðsæ. Það fréttist
einnig að KR-ingar hefðu verið bún-
ir að panta sigurkaffi fyrir sina
menn, veit þó ekki með vissu hvort
það er satt.
En hvað um það, þegar eftir var
rúmlega ein og hálf mínúta gera
Valmenn hörkuáhlaup, þar sem þeir
leika saman í gegnum vöm KR. Við