Valsblaðið - 24.12.1964, Page 23

VALSBLAÐIÐ
21
Séra Friðrik segir frá:
„Hvað er langlífi? Lífsnautnin frjóa“
Þegar ég var smali á Síðu í Refa-
sveit, þorskaðist ég mikið við bók-
lestur, og þar barst mér í hendur
i'yrsta náttúrufræðibókin, sem ég
kynntist. Þetta var þýðing úr
dönsku. Bókin hét Náttúruskoðar-
inn. Ég las hana í þaula. Næst kom
kvæðið Njóla, eftir Bjöm Gunn-
laugsson hinn mikla speking, en lýs-
ingamar í Njólu vom svo áhrifa-
miklar og orkuðu svo mjög á mig,
að mig langaði til að deyja og sjá
þær dásemdir, sem biðu min. Mikið
braut ég heilann um það, hvemig
hnettir himingeimsins gætu verið
blóðkom í æðum drottins. . . . Síðan
komu Mynstershugvekjur, sem ég
las af kappi. Þær höfðu svo mikil
áhrif á mig að mér vöknaði um
augu, og þó gætir engrar sérstakrar
viðkvæmni í þeim hugvekjum. Þá
var ég níu ára.
Hvað vakti þá viðkvæmni þína?
Þegar ég þroskaðist, varð mér
ljóst, að málið á þessum hugvekjum
var svo hrífandi, svo heillandi, að
þær em engum þeirra tima guðs-
orðabókum líkar. Þorgeir Guðmunds-
son prestur í Glólundi þýddi hug-
vekjur þessar úr dönsku, en vinur
hans Jónas Hallgiámsson, var hans
aðalleiðbeinandi — og eru þær því
með öðmm blæ en aðrar guðsorða-
bækur frá þeirri tíð, sem vom ritað-
ar á misjöfnu máli, svo ekki sé dýpra
tekið í árinni. Páll Melsted sögu-
kennari sagði mér seinna, að hann
hefði að einhverju leyti lagt hönd
að þýðingunni.
Þegar ég lít yfir þann bókakost,
sem ég komst yfir í ungdæmi mínu
og hafði dálæti á, er furðulegt til
þess að hugsa, hve mikið þar var
tiltölulega góðra bóka og lærdóms-
ríkra. I fyrsta lagi var það að sjálf-
sögðu Biblían sjálf, sem ég las í ung-
dæmi mínu. Ég las hana af áfergju
og fékk þar mikið veganesti, sem ég
hafði, er út i lifið kom. Njálu las ég
snemma. Ég fékk hana hjá Jóni
bónda í Stóradal og las ég úr Njálu
á kvöldvökunni fyrir heimilisfólkið
í Stóradal og kynntist þá náið öllu
söguefninu. Siðan komu þjóðsögur
Jóns Ámasonar, sem urðu yndi mitt
og eftirlæti, en ein tilþrifamesta bók-
in, sem ég las á þeim ámm, var
Goðafræði Grikkja og Rómverja eftir
Stoll. Og um sama leyti náði ég af
hendingu i Ulionskviðu -— þýðing-
una eftir Sveinbjörn Egilsson.
Á þessrnn þroskaárum mínum
eignaðist ég m. a. ljóðperlumar, sem
birtust í kvæðabókunum Snót og
Svanhvít. Svo það var ekkert msl,
sem ég hafði með höndum á þessum
árum.
Hverjar ástæður heldur þú að hafi
orðið til þess, að þú hefur náð svo
háum aldri?
Ég hef óneitanlega alltaf verið
lieilsugóður, því allan tímann frá því
27. apríl 1893 hef ég aldrei verið svo
lasinn, að ég liafi legið rúmfastur.
Þetta var stúdentsárið mitt. Þessari
heilsu hef ég haldið, enda þótt ég
hafi forðast allar heilsusamlegar lífs-
reglur. Oft missti ég t. d. svefn lieil-
ar nætur. Ég kærði mig þá ekki um
að sofa, og mér leið meira að segja
hvað bezt. eftir slík missvefni.
Þannig röbbuðum við saman eins
og jafnaldrar, hinn 87 ára öldungur
og ég, fram eftir deginum, og við
hefðum getað haldið áfram til
kvölds, ef ég hefði ekki liaft öðmm
störfum að sinna.
Öðm að sinna — ef til vill felst
eitthvað af töfrum séra Friðriks og
líkamshreysti í þvi, að hann hafði
aldrei, þegar lífið færði honum við-
fangsefni, vikið þeim á bug sakir
þess, að hann teldi sig hafa öðru að
sinna en þörf anda síns til að gróa
og bjarga viðkvæmum vorgróðri,
sem ella hefði verið ofurseldur kali
og orðið gróðurreitur arfa og brenni-
netla.
Valtýr Stefánsson ritstjóri.
Aðalfundur Handknattleiks-
deildar Vals 211. sept. 1964
Formaður, Þórarinn Eyþórsson,
setti fundinn og las skýrslu stjómar-
innar, sem var hin ýtarlegasta. (Er
útdráttur úr henni annars staðar í
blaðinu). Urðu nokkrar umræður
um skýrsluna, og sérstaklega kom
fram þakklæti til Þórarins Eyþórs-
onar fyrir hans frábæra starf í þágu
deildarinnar.
Fundarstjóri var kjörinn Páll
Guðnason og fundarritari Ása Krist-
jánsdóttir.
Rætt var um fundahald fyrir
vngra fólkið í deildinni og talið
nauðsynlegt að hafa meira af slíkum
fundrnn, og til þess mælzt að næsta
stjóm athugaði það mál.
Rætt var um fjármál deildarinn-
ar og æfingagjöld félagsmanna.
Á fundinum kom fram mikill á-
hugi fyrir félagsstarfinu, og sem ein-
kenndi þá samheldni sem ríkjandi
er í deildinni.
Einar Bjömsson flutti þar nokkur
ávarpsorð, þar sem hann tók undir
hvatningar manna um það að búa
sig sem bezt undir leiki og keppni.
Að lokum óskaði hami stjórninni og
leikmönnum allra heilla á komandi
ári og vonaði að einkunnarorð okk-
ar vrðu: Valur í fremstu röð.
Stjómarkosning fór þannig: Þórar-
inn Eyþórsson einróma endurkjörinn
formaður. Meðs tj ómendur: Róbert
Jónsson, Jón Kristjánsson, Ása
Kristjánsdóttir og Karl Sigurðsson.
Varastjórn: Hermann Gunnarsson,
Finnbogi Pálsson og Guðbjörg Áma-
dóttir.