Valsblaðið - 24.12.1964, Qupperneq 24

22
VALSBLAÐIÐ
Utanför meistara- I. og II. flokks
Valsstúlkna til Norðurlanda
Við sátum ofar skýjum um borð
í flugvélinni Skýfaxa mánudaginn
24. ágúst og áfangastaður var Fome-
bue-flugvöllur, rétt utan Oslóar.
Hún var orðin að veruleika keppnis-
förin til Norðurlanda og fyrirhöfn-
in og erfiðið, sem hafði verið lagt á
sig frá því senmma um vorið, var
ekkið unnin fyrir gýg.
Þær vom 18 valkyrjumar í hópn-
um, sem biðu eftirvæntdngarfullar
þess tíma sem fór í hönd. Við vor-
um tveir fararstjóramir, ég og þjálf-
ari stúlknanna, Þórarinn Eyþórsson,
formaður Handknattleiksdeildar
Vals, já og reyndar „alt mulig
mand“ okkar héma í deildinni
Um morguninn höfðu þeir kvatt
okkiu á flugvellinum, Jón Kristjáns-
son, varaformaður deildarinnar, og
Axel Einarsson, stómarmeðlimur í
HSÍ. Hvöttu þeir stúlkumar til dáða
og ámuðu okkur heilla í förinni.
Nú verða lesendur að fyrirgefa,
að ekki skuli birt dagbók frá ferð-
inni, en hana er ekki að finna. Skulu
þvi hér dregnar saman minningar
úr ferðalaginu, svo sérstæðar sem
þær em hinar stórglæsilegu mót-
tökur frænda okkar í Noregi, sem
urðu eins og bezt var á kosið, þá
hvemig svart er við hliðina á hvítu,
en nágranna Normanna Sviana gist-
\un við næst. Að síðustu minningar
frá skemmtidögum í Danmörku.
Það var rigning á Fomebueflug-
velli þegar við lentum þar, en slikt
hafði litið ða segja við hinu góða
skapi stúlknanna. Og þegar tollskoð-
un var lokið tóku þær strax til við
að skipta ferðgaávísunum sínum í
handbærar norskar krómir. Þama á
flugvöllinn var kominn formaður
Handknattleiksdeildar Elverum, Rolf
Sætersmoen, til þess að taka á móti
okkur. Hafði hann veg og vanda af
allri þeirri gestrisni og móttökum
þeim sem við fengum í Noregi.
Frá flugstöðinni var nú haldið
niður i miðborgina með SAS-bíl, en
þaðan átti að fara með jámbrautar-
lest upp til Elverum. Á afgreiðslu
SAS var farangurinn geymdur með-
an við fórum og fengum okkur að
borða, en margur maginn var orð-
inn tómur, og janfvel hefði einhver
látið í sér heyra ef ekki hefði verið
á erlendri gmnd.
Eitthvað hafði tíminn liðið hraðar
en áætlað var, og þegar við komum
til afgreiðslu SAS voru aðeins nokkr-
ar mínútur til brottfarar lestarinnar.
Vom nú teknir bílar með töskumar
og fórum ég Sigríður Sig., Hrafn-
hildur og Þórarinn með þeim. Ætl-
aði Rolf að ganga stytztu leiðina með
stúlkunum, og áttum við að vera bú-
in að koma töskunum inn á jám-
brautarstöðina þegar þau kæmu.
Gekk okkur fjórmenningunum vel,
en þegar ekkert bólaði á stúlkunum
og tíminn kominn urðum við úr-
kula vonar um að ná lestinni. Litlu
seinna kom Rolf þó, og sagði hóp-
inn vera á leiðinni til Elverum með
lestinni, yrðum við nú að koma far-
Þessar vöktu mesta athygli í för Vals um
Norðurlöndin i sumar, sérstaklega þær Sig-
riður og Sigrún og þá ekki sízt fyrir
..froskahoppin" sín. Frá vinstri Sigríður,
Katrín i miðið og Sigrún til hægri.
angrinum með næstu lest, em gætum
síðan ekið með honum. Höfðu þá
stúlkumar komið inn á stöðina um
annan inngang rétt í þann mund er
lestin átti að fara. Var núK ekki tími
til að leita okkar, heldur fékk Rolf
þeim miðana og sá um að þær fæm
allar með lestinni. Ókur við fjór-
menningamir síðan með Rolf til
Elverum um 2 tíma akstur.
Það er vingjamlegt fólkið í Elve-
rum, bæ sem er á stærð við Hafnar-
fjörð. Það fór þvi vel um stúlkumar
þar sem þær dvöldu á heimilum
stallsystra sinna.
Þama í bænum vöktu Valsstúlk-
umar eftirtekt á sér með skemmti-
legri framkomu, glaðværð og ekki
þá sízt búningunum sem þær vom í.
Þá var ein stúlkan einu sinni köll-
uð inn í sælgætisverzlun og henni
afhentur konfektkassi til stúlknanna,
en gefandinn var vegfarandi sem
hafði hrifizt af söng þeirra á götu
úti.
I Elverum sáum við ráðhúsið, og
einnig var farið með okkur upp á
skiðastökkpall þar rétt hjá og þótti
okkur nóg um hæðina, 30 metra.
Á þriðjudegi var fyrsti leikurinn
í ferðinni leikinn, og var það í
Brummendalen á móti Veldre, en
það félag hafði styrkt liðið með 6
spilurum. Leikið var á ágætum gras-
velli og í hinu bezta veðri. Leikur-
inn var nokkuð jafn, en þó vom
Valsstúlkurnar alltaf yfir. Staðan
breyttist úr 2 :2 um miðjan fyrri
hálfleik í 5 : 3 rétt fyrir lok hálf-
leiksins og þannig stóð í hálfleik. I
seinni hálfleik varð munurinn mest
4 mörk, en leiknum lauk með sigri
Valsstúlkna 11:9. Stúlkumar okkar
vom ekki nógu hreyfanlegar í leik
þessum og nokkuð kvað að hinum
íslenzka draug handknattleiksmanna
okkar hvað snertir seinagang í vöm,
eftir að hafa tapað boltanum.
Að loknum leik þáðum við veit-
ingar í boði Veldre og vorum við