Valsblaðið - 24.12.1964, Page 29

VALSBLAÐIÐ
27
ætti árangurinn ekki að vera lakari
en hjá öðrum félögum.
Svo hefur mér svolítið fxmdist
skorta á aga í val. Ég hef annars-
staðar kynnst því að settar væru aga-
reglur, og eru þær öllum góðum fé-
lögum visst aðhald. Varðar það á-
stundun, reglusemi á meðan keppn-
istímabilið stendur. Finnst mér að
Valur ætti að taka þetta upp.
Raunar eiga allir að vita, að ár-
angur í íþróttum byggist á reglu-
semi.
Ég mundi segja, að leikmenn hafi
ekki fundið hvem annan, ekki þekkt
hvem annan, á. s.l. sumri. Og svo
var eitthvað sem ekki var hægt að
ráða við, svo og óheppni sem gerir
leikinn svo óvissan og spennandi.
Hvað mundir þú vilja leggja tiJ,
til úrbóta?
Ég vildi skora á Valsmenn að
byrja snemma í vetur að byggja upp
þjálfunina, og ég held því fram, að
það verði að byrja i janúar og herða
svo á, eftir því sem framá hður.
Menn verða að mæta reglulega og
stundvíslega, og þá ekki sízt meðan
hinar uppbyggjandi vetrar- og vor-
æfingar standa yfir.
Það er ekki nóg að byrja að æfa
þegar leikimir em að byrja.
Þetta þarf svo að krydda með
kaffikvöldum, skemmtikvöldum,
spilum og tafli.
Það þarf að halda hópinn, við það
skapast meiri kynning og félagslíf,
sem er undanfari árangursins.
Vonast svo til að allt gangi vel í
sumar, og óska Val alls hins bezta
á komandi ári. Og svo þarf Valur
þjálfara.
Sjálfur hlakka ég svo til að byrja
í vetur bæði úti og inni, og til næsta
sumars, sagði þessi geðþekki ungi
maður og lokum. F. H.
Þykir þér vænt um leikfangið þitt?
Vafalaust mun þér, félagi góður,
finnast þessi spurning harla ein-
kennileg. Hverjmn þykir ekki vænt
um leikfangið sitt, tækið sem gefur
ánægju og gleði. Tæki, sem er fag-
urt og sem þú hefur ef til vill aflað
þér með sveita þíns andlitis, eða ver-
ið gefið við hátíðlegt tækifæri, eða
þú eignazt fyrir atbeina samstarfs
þíns við aðra menn.
Sýnir þú það í verki, að þér í
raun og vem þyki vænt um leik-
fangið þitt, hvort sem það kann að
vera stórt eða lítið? Enn verður þú,
kæri félagi, sjálfsagt steinhissa
hvemig er spurt.
Hefur þú gert þér ljóst að þú átt
eitt stærsta leikfangið á fslandi, sem
þú notfærir þér oft í viku, og að
sjálfsögðu nýtur þess innilega, a. m.
k. heyri ég oft mikinn ánægjuklið
frá þér þegar þú leikur þér.
Ég hef séð þig koma úr þessum
leik brosandi, sælan á svip, rjóðan í
kinn og með greinilega tilhlökkun í
l'asi að koma fljótt aftur.
Þetta leikfang er stórt og bjart
íþróttahús, grasvöllur, malarvöllur,
félagsheimili, knettir o. fl.
Nú skulum við spyrja nokknrra
spurninga, i sambandi við umgengni
þína við þetta stóra leikfang þitt.
Hver og einn getur svarað fyrir sig,
kannað hugarþel sitt, rannsakað
„hjörtun og nýmn“, og svo lagt hönd
á hjartað og svarað þannig vonandi,
að hver þín athöfn sanni að þér þyki
í rauninni vænt um þessi leikföng
þín.
Ef þú ættir ekki svona leikfang
mundir þú ekki óska þess innilega
að eiga slíkt? Mundir þú ekki hugsa
þér að ganga hátiðlega um þennan
,,helgidóm“? Mundir þú skella hurð-
um með þeim látum að midir tæki
vítt um, og viðhafa hávaða og skvald-
ur?
Mundir þú ekki vilja halda þess-
um bjarta sal þínum hreinum, og
forðast að klína hann út, t. d. með
barpeis, sem þú hefur látið of mikið
á hendur þínar? Mundir þú yfir-
leitt vilja að dökk fingraför þin sæ-
ust á björtum veggjum salarins?
Mundir þú ekki vilja forðast að
spilla veggjum salarins, og alls ekki
brjóta neitt þar með því að spyma
svo harkalega við fótum í sprett-
hlaupi t. d. að undan láti?
Mundir þú vilja taka þátt í því
að loka félaga þína inni eða úti frá
klefa, og lenda síðan i átökum sem
enda ef til vill með þvi að þú hefur
skemmt leikfangið þitt, skemmt
hurðina, hryggt félaga þinn, orðið
til þess að valda hávaða og hús-
brotum?
Hefur þú athugað, að góð um-
gengni um þetta leikfang þitt þýðir
að það endist lengur, að það þarf
minni vinnu við að halda þvi fögru
og aðlaðandi, að þér á að þykja þvi
vænna um það þvi hreinna og minna
skemmt sem það er?
Mundi þér ekki þykja leiðinlegt
ef enginn fótknöttur væri á knatt-
spyrnuæfingu, þegar þú kemur
þangað fullur eftirvæntingar að fá
að vera með? Mundir þú þá ekki
óska að þú hefðir sótt knöttinn, sem
var sparkað langt út fyrir völlinn,
og enginn mátti vera að að sækja á
æfingunni á undan, og glataðist? Og
veiztu hvað hann kostaði? Getur þú
ímyndað þér hve mörg árstillög það
voru?
Það er raunar margt, margt fleira
sem spyrja mætti um i sambandi
við viðhorfið til leikfanganna góðu.
Og hvernig er það annars þegar þú
ferð á æfingu eða leik, tekur þú með
þér það sem þú þarft að nota á æf-
ingunni? Er búningurinn þinn
hreinn og þokkalegur? Eða hefur þú
gleymt einhverju af homnn heima?
Hefur þú áttað þig á því, hvað það
er leiðinlegt að þjóta til húsvarðar-
ins til að biðja um: sokk, eða buxur
eða peysu eða skó? og hefur þú veitt
því athygli hvað þú verður afkára-
legur í þessum samtíningi ef haxm
þá finnst? Og heldur þú ekki að það
sé ærið. ónæði fyrir húsvörðinn að
eltast við þetta kvabb? Af hverju ætti
húsvörðurinn að hafa „lager“ af þvi
sem þig vantar? Eða hefur þú eða
aðrir þá gleymt að taka með þér
heim verðmæta muni að aflokinni