Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1899, Qupperneq 89

61
þad svarar kostnadi
að læra rjett öll undirstöðu-atriði. Það er erfið-
ast að læra fyrstu handtökin, þegar um einhverja
iðn er að ræða, er sprettur af því aðallega, að þá
er áhuginn ekki fenginn. Þa;r eru einfaldar, og
megna því ekki að framleiða áhuga, fyrstu lexí-
umar okkar í uppdráttarlist, sönglist, eða við
smiðar, og þessvegna er freistingin mikil að
hlaupa á þeim, en lialda lengra fram. En það er
skaðræðið, sem þarf að varast. Að læra liin ein-
földu undirstöðu-atriði vel, það er fyrsta sporið
til að bera sigur úr býtum. Það er um að gera
að vera þolinmóður, og gera sjer að góðu að læra
eitt verkísenn, hvort heldur það verk er að
ýta hefli eptir beinni línu,eða búa til stryk. Læri
maður þetta vel, er framförin vís, stig fyrir stig,
ár eptir ár, þangað til maður fyr eða síðar getur
litið yfir liðna tímann og með rjettu undrast,
að maður er þá kominn lengra en sá eða sá
gáfupilturinn, sem áður fyrri var sambekkingur
manns og sem þá var svo langt á undan. Þetta
getur liver maður, ef hann leggur sig allan fram,
en ekki með öðru möti. Lærdómur og þekking
fæst ekki nema með kostgæfni og innilegri löng-
un til að verða fullnuma í þessari grein.
Tóinstundirnar.
Jafnframt þarf maður að læra aö meta tóm-
stundirnar—tómstundir frá lærdómi, frá önnum.
Það er helzt til mikið af tómstundum í lieimin-
um. Tómstundir eru nauðsynlegar, til að hvíl-
ast og til að leika sjer, en ungmennin, sem ætla
sjer að komast áfram í heiminum og verða menn
með mönnum, mega ekki eyða þriðjungi æsku-
áranna í tómstundir—til að skemmta sjer, eða
sitja aögerðalausir. Maðurinn er þannig gerður,