Heimilisvinurinn - 01.06.1904, Blaðsíða 7

1
7
Vjer fundum að Guð var nálægur, og ætlaði sjer að
starfa, jafnvel áður en vinir vorir fóru að tala.
Studd steig fyrst í ræðustólinn. Hann sagði sögu
sína, sagði oss frá því, hversu Drottinn hefði kom-
ið nær og nær sjer, þangað til hann hlaut að ganga
á vald hans og helga honum lif sitt, með því að
verða trúboði í Kína. Orð hans fengu mikið á á-
heyrendurna, enda var það talandi prjedikun að sjá
þarna milljónaeigandann, sem hafði gefið Guði sjálf-
an sig og auðæfi sín.
Stanley Smith lagði út af þessum orðum:
„Þeir óttuðust Guð en þjónuðu goðum sjálfra sín“.
Orð hans voru gagntekin af helgri gremju, þegar
hann var að lýsa því, hvernig nútíðarmenn kristnu
landanna hegðuðu sjer jafn blygðunarlaust og Samar-
ítanar forðum daga. Þeir óttuðust Guð að nafninu
til en tignuðu í rauninni goð sjálfra sín. — Hjörtu
vor dæmdu oss undir ræðu hans, og „hægur blær“
flutti þau orð inn í hugskot margra: „þú ert mað-
urinn“.-------
Kvöldið eptir komu nokkur hundruð stúdenta
til járnbrautastöðvanna til að kveðja og þakka þess-
um tveimur gestum sínum.
Starflð og hreyfingin, sem byrjaði þannig svo
vel í Edinborg hjelt áfram, og innan skamms var
haldin kristileg stúdenta samkoma á hverju sunnu-
dagskvöldi. Henry Drummond, prófessor í náttúru-
fræði, var aðalleiðtogi og ræðumaður þar. Forseti
háskólans W, Muir, talaði þar og stundum, Stú-