Heimilisvinurinn - 01.06.1904, Blaðsíða 44

44
undan að gegna henni. En nú vavð hún þolinmóð
og kyrlát, og í staðinn fyrir ónot og leiðindi, sýndi
hún móður sinni hlýja umönnun og kærleika.
Móðir hennar varð vitanlega fljótt vör við þessa
breytingu. Hún ijet í fyi-stu sem hún tæki ekki
eptir þvi, en seinna fór hún að hafa orð á því.
„Guð hefur verið svo góður við mig“, sagði
Anna dóttir hennar þá, „að jeg get ekki annað.
Mjer þykir svo vænt um, að jeg get gjört eitthvað
fyrir þig, mamma!“
Jeg veit annars lítið um, hvað þær töluðu sam-
an, en hitt veit jeg að móðirin fór að verða óróleg.
Jesús mætti henni daglega svo greinilega, að hún
gat ekki annað en kannast við það.
Anna stundaði móður sína með stakri kostgæfni
og þolinmæði, hún virtist aldrei þreytast. Hún
hafði ekki verið nein fyrirmynd áður. Breytingin
var ómótmælanleg. Hvernig stóð á henni? Hvað-
an kom henni kraptur? — Frá Guði, frá Jesú; —
gat nokkur vafi leikið á því?
Einu sinni, þegar jeg kom að vitja um hana,
sagði hún: „Enn hvað jeg hef verið vond og hroka-
íull, og ekki haft hugmynd um það. En nú“-----------
„Sjáið þjer það nú?“
„Já, nú sje jeg það“, svaraði hún grátandi.
„Og það allra versta er“ — —
„Hvað er það?“
„Jeg hjelt jeg væri á rjettum vegi. Jeg hef
verið eins og sofandi manneskja, og haldið jeg væri