Heimilisvinurinn - 01.06.1904, Blaðsíða 21

21
oröi og svo glaður“ að hann vildi helzt ekki tala
um annað en Jesúm, og var nú á leið til Edinborg-
ar til að læra læknisfræði.
Svo hjeldu þeir áfram ferðinni um Singapore
og Hongkong til Sjanghaj, og hjeldu hvarvetna eins
margar samkomur og unnt var. í Sjanghaj mættu
Þeir fyrst fyrir alvöru heiðninni og sáu mennina,
sem þeir ætluðu að fórna æfistarfi sínu. Cassels
skrifar þannig um kornu þeirra þangað:
„Oss var mikið niðri fyrir, eins og auðskilið
er, þegar vjer stigum fæti á hið kæra land, sem
Drottinn hafði kallað oss til. Hver var fyrsta hugs-
unin, sem gagntók oss, þegar vér gengum göturnar
gegn um mannþyrpingarnar, sem hvarvetna mættu
oss? Kann einhver að spyrja. Jeg fyrir'mitt leyti
hugsaði mest um hvílikt feikna starf hjer væri ept-
ir. í Sjanghaj eru höfuðstöðvar kristniboðsins, og
Þó eru hjer margar þúsundir manna, sem ekkert
vita um fórnina dýrðlegu á Golgata, ekkert vita um
kærleika Drottins. Og fyrst þessu or þannig varið
hjer í Sjanghaj, hvernig er þá ástatt annarsstaðar
í hinu mikla riki?“
Stanley Smith skrifaði um ferð peirra til Kína
og bætti þessu við: „Góður Guð hafði hagað öllu
sem bezt fyrir oss, svo að vjer kæmumst til Kina
gagnteknir af blessun Krists, og sýndi oss greinilega
að vjer þyrftum ekki annað en að kannast við að
vjer erum ekkert en Kristur allt, og vjer værum
fyrir hann komnir til hvjldar Guðs barna, hvildar trú-