Heimilisvinurinn - 01.06.1904, Blaðsíða 16

16
á leið frá Indlandi, og verið þá öðram fremri í drykkju-
skap, guðiasti og illindum. Hann hafði dvalið 3
vikur á Englandi, komið sjer alstaðar illa, og hvorki
kvatt bróður sinn nje móður, þegar hann fór. Hann
var því ekki í góðu skapi á þessari ferð, og þegar t
hann heyrði að von væri á kristniboðum í Súez,
einsetti hann sjer að gjöra þeim allan þann óskunda,
sem hann gæti, á leiðinni.
Sama daginn og skipið fór frá Súez hitti Hoste
hann og bað hann að lesa með sjer ritninguna.
„Mjer er svo sem sama, þótt jeg gjöri það“, svar-
aði hann, „en jeg trúi ekki einu orði af því, og
held hún sje ekki annað en þvættingur". Margir
hefðu líklega dregið sig í hlje við slík svör, en Hoste
var ekki á því. Hann las allt Jóhannesar guðspjall,
og nokkuð af Rómverjabrjeflnu fyrir þenna skap-
stygga áheyrenda sinn. Við og við reyndi hann að
fá hann til að tala við sig um sjerstaka kafla, sem
hann hafði lesið, en það var ekki auðvelt, samt
virtist höfuðsmaðurinn verða dálítið stilltari, þegar
á leið lesturinn, og þegar Hoste talaði innilega við
hann um að opna hjarta sitt fyrir Guðs anda, svar-
aði hinn: „að sjer væri ómögulegt að trúa, hann
hefði reynt það opt og jafnvel beðið heila nótt, en
það hefði allt orðið árangurslaust, og hann þyrfti
ekki að hugsa til að lifa lifl trúaðs manns“.
Þannig liðu 3 eða 4 dagar. Þá spurði annar
kristniboði höfuðsmanninti, hvernig sál hans liði;
brást hann þá reiður við og sagði, „að enginn Guð