Fróði - 01.03.1913, Qupperneq 30

222
FRÓÐI
Hinn fátæki maður vinnur oft sem þræll, svo að hann geti
bjargað sjer og sfn'um, en er sf og æ að segj i sjálfum sjer, að
hann geti ekki vonast eftir að sjer gangi vel af því, að alt sje á
móti honum, aðrir eigi Ijett með að komast vel áfram, en honum
sje það ómðgulegt. En einmitt með þessum hugsunarhætti vinn-
ur hann meira á móti sjálfum sjer en í>11 finnur ðfl í veröldinni.
Og hvort sem vjer sjáum það eður ekki, þá er það nú svo,
að vjer aldrei erum sterkari eður meiri menn, en trúin og traustið
á sjálfum oss, og vjer t/ikuin aldrei meira starf fyrir hendi, en
traustið á sjálfuin oss leyfir oss að gjöra.
Það er enginn hlntur eins góður og hjálplegur eins og að
vera vongóður og öryggur, og sjá það f huganum, hvernig vonir
vorar geta rætst og fyrirtæki vor hepnast, og svo hitt, að
gjöra sig ánægðan hvað upp muni koma, þegar vjer erum búnir
að leggja fram alt vort vit og alla vora krafta.
Þú mátt aldrei játa það eður gefa sjálfum þjer það eftir, að
þú sjert sjúkur eða tasinn, nem'a þú viljir verða það. Þvf að þessi
litla tilslökun, þó hún sýnist ekki mikil, á meiri þátt f þvf, að
steypa ’yfir þig sjúkdóminum, lasleikanum, eða hörmunginni, en
nokkuð ánnað. Hún dregur úr öllum þeim öfiym, sem mundu
styðja til að halda við heilsu þinni.
Þessu er eins varið eins og stórbyggingu, sem á að fara að
smíða. Byggingameistarinn er búinn að reikna út hverja spftu,
hvert herbergi, hvert borð og hverja pfpu í allri byggingunni,
áður en farið er að leggja fyr.sta steininn. Þetta er alt í huga
hans. Alveg eins verðum vjer að lérjtjja niðtir fj/rir ostt fyrir-
tœJci vor öll, áður en vjer byrjum á þcim.
Og vissulega eru miklar byrgðir skapandi afls f því fúlgnar,
að hafa stöðugt í huga sjer hluti þá, sem' menn ætla að fram-
kvæma og verða hrifimi af þeim. Þetta beinir öllu hugsunarafii