Fróði - 01.03.1913, Qupperneq 33

FRÓÐI
Þctta traust hans Ti sjálfum sjer ber hann ekki hálfa lcið, heldur
9/ to hluta af lciðinni.
Og cf jeg ætti að ráða mönnum eitt heilræði, þá myndi jeg
kjósa þetta: “trej'stið sjálfum yður af öHum mætti yðar”. Treyst-
ið þvf, að uppspretta hamingju yðar sje f yður sjálfum, að f yður
búi afl, scm þjer sjálfir getið vakið og aukið og þroskað og að
þetta afl geti gjört yður að göfugum og hamingjusömum körlum
og konum, ef að þið neytið þess rjettilega.
Það er margur maðurinn illa staddur f heiminum, kanske
kotninn lágt eða á lægstu tröppu, fjelaus, ráðalaus, vonlaus, einn
og yfirgefinn. Hann heldur að öll sund sjeu sjer lokuð, öll tæki-
færi horfin til eilífðar, og að hann aldrei eigi viðreisnar von. En
ef að þeir þektu þetta hulda afl, sem f sjálfum þeim býr, þó að
það sje kratnið og kvalið og undir fargi þungu, og ef þeir hefðu
mannskap og kunnáttu og tilraun, að nota það, þá er cnginn efi á
þvf, að þeir gætu byrjað leikinn aftur.
Hrekið efann burtu og látið þá ófreskju aldrei fá vald yfir
your.
Ef að vjer ættum að fara að semja skrá yfir þá, sem ætla að
líf þeirra sje mislukkað, af þvf að þeir aldrei hafi haft'tækjfæri,
eða örlögin hafi verið þeim svo grimm, og ógæfan og ólánið hafi
marið þá undir hælum sfnum, þá mundum vjer oftast verða þess
vísari, ef vel væri leitað, að þeir hafi haft milclat- byrgðir eftir af
tækifærum og möguleikum, þcgar þeir gáfust upp.
Það er annats skrítið, hvað.mcnn eru blindir fyriröllum þeim
ótölulegu tækifærum og tnöguleikum, sem þcir hafa á borðinu fyr-
ir framan sig.
“Jeg þckki inanti einn”, segir Marden, “sem í fylsta sktln-
ingi var skapaður foringi manna og var það, en svo tapaði hann
smátt og smátt kjarkiriutn, framkvæmdinni, hæfileikunum, og gat