Fróði - 01.03.1913, Side 34

226
FRÓÐI
loks ekkert tek.ð sjer fyrir, ekkert haft fyrir stafni, harm tapaði
al\’eg traustiini og trfinni á sjálfan sig, varð vnnlaus aumingi, af
þ\ f að hann hafði beð.ð fjártjón inikið, s\ o að vinir hans urðu loks-
ins vonlansir uin híinn llka.
Hann hafði ásett sjer að verða auðugur rnaður og vurð það.
F.n svo (óv' það aftur og traustið og vilj-aaflið fór ineð. Hann
varð huglaus, kvfðafullur, hikandi, og treystist ekki að byrja á
neinu. Honnm fanst að sjer væri alt ðrr.fígulegt.
Eln svo rakst hann á bók eina, sem sýndi honum dæmi líkt
hans eigin og sá þar hvað sjer var áfátt c,g hvernig hann gæti
rjett við aftur. Hann sá þar hvað mikið væri undir þvf komið að
maðm inn notaði þetta skapandi afl, sem'f honuin byggi, og hann
fór að reyna, að reka frá sjer efann ng hressa upp hugann og telja
sjer trfi um það, að hann gæti rjett v,ð, ef hann vildi.
Og smátt og srnátt gat hann kastað þessu frá sjer, sem dró
hann niður og eyðilagði. Hann fór að b)'ggja up)> aftur og lilfia
að glóðum afla þeirra og skapandi hugmynda, sern ekki voru al-
veg ilauðar f sjálfum honum. Og svo náði hann sjer aftur og
varð sami rnaðurinn og áður fyrri. Nfi Ifður honum vel, hann er
orðinn efnaður aftur og lifir farsælu Iffi.”
Kastið þvf efanurn, vinir, og látið ekki vonleysið komast inu
f huga vðar, hugsið yður sern sigurvegara en ekki sigraða, og lítið
bjfirtum auguin á framtíðiua, hfin hefur skautið fult af gnægtum
og gæðum.