Fróði - 01.03.1913, Qupperneq 63

FRÓÐt
255
“Þegiðu” sagði La Cihcsnayc, “þekkirðu ekki greifidóttirina?”
“Það var rjett af honuin að segja nijar satinleikain” níælti
liún stynjandi. “En ertu nú viss uæ það Júlfus, að þau sjeu
ö!l dáin? Er er.gin von um að nokkurt þeirra sje á 1 ffi.”
,,Engin fröken gdð’’ svaraði Cadillac. “Verið þið ckki að
fara lengra. Snúið afcur til Chesnaye. Þangað ætluðum við að
fara. Herra greifinti kann að gefa okkur fæði og húsa;kjó!.“
“Sannarlega mnn hann gjöra það,” mælti Aubcrl. “Komdu
Valerie, við skulutn snúa aftifr.”
“Er þá öll von úti?” stundi hún upp.
Einn af fjclögum Julcs Cadillacs svaraði henrti.
“Emhver sagði að greifafrúin hefði horfið sýnum fyrri eti
hin'r. Jeg heyrði rauðhúfu eina segja, að þeir feðgarnir hefðu
neytt hana til þess að fara — ef hún kyntii að sleppa. En jcg
vissi ekkert um hvað skeði úr þvf, þvf jeg flúði og svo náðu þeir
mjer Júlfus og Fjeíur.”
Það varð steinþögn, loks rauf Aubert hatia.
“Komdu Valerie, við skulutn snúa aftur mælti hann.
En hún snjcrist hvatlega við honum og \rar svipur á henni.
“Snúa aftur? Aldrei!” hrópaði hún. Hún tnóðir rnfn kanti
að vera 'ifandi. Ilúti kann að vera í 'höndum þessara blóðþyrstu
varga, sern hafa tckið af Iffi fiður minn og bræður. Jeg vil ekki
snúa aftur til Chesnaye. Ef þeir fara mcð hana til Parísar, þá
ætla jeg að ganga með kerru hennar á aftökustaðinn, jeg vil fylgja
henni til axarinnar ”
“F.n ef hún er dartð, fröken gó-)?” mælti Júlfus. “Ef hún er
dáin, þá stofnið þjer Iffi yðar f hættu fyrir ekki neitt!”
“Jeg fer samt!” mæjti hún.
^Framhald næst.)