Muninn - 01.04.1966, Síða 28

Við erum ekki rafeindaheilar“
»»
„Hvernig hefur þér líkað við Munin í vet-
ur?“
Jósep Blöndal, nýkjörinn ritstjóri Mun-
ins, er hár myndarlegur drengur. Jarpt hár-
ið fellur í fögrum, listrænum lokkum niður
á hátt, gáfulegt ennið. Hann er fremur ró-
legur og feiminn.
Jósep brosir töfrandi brosi:
„Bara vel. Leiðararnir hefðu mátt vera
styttri. Það er alltaf leiðinlegt að verða að
sleppa talsverðum hluta blaðsins í yfir-
ferð.“
„Ljóð. — Hvað finnst þér um ljóðabók
M.R.?“
„Afspyrnu léleg. Varðandi ljóð í Munin,
þá verður að bæta þau. Og vissulega horfir
stórlega til bóta með brottför 6. bekkjar að
vori. Annars er ég á móti órímuðum ljóð-
um.“
„En smásögurnar. Hvernig gezt þér að
þeim?“
„Æ, þær eru margar óttalega leiðinleg-
ar. Allt of mikið er skrifað um dramatík,
pólitíska réttlætiskennd, pólitík og bla, bla,
bla, bla. ... Eg mun, sem ritstjóri, stefna
að léttari sögum og gamansamari ljóðum.“
„Ýmsum linnst Muninn of langt frá
skólanum. Hvað finnst þér?“
„Muninn er alls ekki langt frá skólanum.
Ég veit að Jretta finnst sumurn og er það
skiljanlegt, að þeim, sem skemmta sér á
sunnudegi í „Sjallanum", drekka þar sitt
vín, lrlúa að sínum stúlkum o. s. frv„ finn-
ist Muninn á mánudagsmorgni fjarlægur.
Það er ósköp eðlilegt.“
„Telur þú Gambra spilla fyrir Munin?“
„Nei, alls ekki. Gambri er aðallega fyrir
neðri bekkina og í honum hafa margir
prýðis stílistar fengið að tjá sig í fyrsta
sinn.“
„Félagsmál nemenda?“
Jósep glottir.
„Ég veit ekki, hversu liá prósenttala fífla
er í skólanum, en þau mættu missa sig á að-
alfundum. Það, sem horfir þó mest niður
á við er pennaletin. Sæmilega stílfærir nem-
endur telja sig þess umkomna að snúa rass-
inum í ritnefnd, en sitja langt fram á næt-
ur við að leiðrétta og skrifa stíla fyrir stúlku-
tetur úr þriðja og fjórða bekk. Þetta nær
engri átt.“
„Haraldur Blöndal bar fram tillögu urn
þjóðlegan fróðleik í Munin. Ertu sam-
mála?“
„Nei, Haraldur vildi skylda Munin til
þessa. Það er af og frá. Við erum engir raf-
eindaheilar. En ef þjóðlegur fróðleikur
fæst hjá nemendum, þá er sjálfsagt að birta
bann, sömuleiðis þýðingar, ef þær eru vel
unnar og misþyrma ekki upprunalegri
mynd verksins.“
Og að lokum segist Jósep:
a. Vonast til að verð'a verðugur embætt-
isins.
b. Munu skrifa langa, ítarlega og fallega
minningargrein um Gunnar Stefánsson.
Verðandi ritstjóri Munins kveður kurteis-
lega með hneigingu og trítlar niður stigana
á Gömlu visturn. „.
136 MUNINN