Muninn - 01.04.1966, Blaðsíða 29

Ab leikslokum
í lok hvers skólaárs er nauðsynlegt að
staldra við, líta yfir farinn veg og íliuga,
lrvort nokkuð hefur áunnizt í viðleitni okk-
ar til að lialda uppi sem fjölbreyttastri
félagsstarfsemi innan veggja Menntaskólans
á Akureyri. Höfum hugfast, að „mönnun-
um munar annaðhvort aftur á bak ellegar
nokkuð á leið.“
Hættulegasti óvinur allrar félagsstarf-
semi er sinnuleysið. Þessi andlegi doði og
þetta skeytingarleysi gagnvart atburðum
líðandi stundar. Því miður eru of margir
nemendur M.A. þessu marki brenndir. Sízt
skal ég lasta mikinn lestur námsbóka, en
mér finnst þeir nemendur, sem lifa og
hrærast í heimi námsbókanna og láta þær
skammta sér sjóndeildarhring, blátt áfram
aumkunarverðir. Það eru þessir nemendur,
sem erfiðast er að gera virka í félagsstarf-
seminni, en hlutverk hennar er að veita
öllum nemendum eitthvað, sem er þrosk-
andi og skemmtilegt í tómsundum þeirra.
— Þessi viðleitni hefur venjulega hvílt á
fárra herðum, enda virðist þróunin vera sú,
að nemendur vilja frekar þiggja en gefa, þ.
e. þeir eru fúsir að koma og hlusta, þegar
ýmsar samkomur eru haldnar í skólanum,
en ef leita þarf aðstoðar, t. d. við skemmti-
atriði á dansleikjum eða kvöldvökum, eru
fáir reiðubúnir að leggja eitthvað af nrörk-
um. Þrátt fyrir þetta aukast stöðugt kröf-
urnar um betri dansleiki, betri málfundi
o. s. frv. Þetta er uggvænleg þróun, sem
þarf að berjast á móti af alefli. — Hér á
undan hef ég mönnum til glöggvunar drep-
ið nokkuð á þá örðugleika, sem við er að
stríða, en mér er bæði ljúft og skylt að geta
þess, að margir nemendur hafa í vetur stutt
starfsemi Hugins með ráðum og dáð, þó að
alltaf séu til nemendur, sem setja blett á
félagið (t. d. flytjendur og fylgjendur til-
lögunnar um stofnun reiðhjóladeildar Hug-
ins). Má það furðulegt teljast, að menn geti
farið í gegnum alla bekki skólans, án þess
að inn í þá seytli nokkuð, sem heitir félags-
þroski.
Starfsemi Hugins hefur verið með ýms-
um hætti í vetur, og ber þar rnest á mál-
fundunum. Fimm málfundir liafa verið
lialdnir og tekin til umræðu átta mál af
ýmsu tagi. Þátttaka kvenfólksins hefur auk-
izt nokkuð, og hafa tveir kvenmenn haft
framsögu á þessum vettvangi. Ber að fagna
þessari þróun, og vonandi verður framhald
á aukinni þátttöku kvenfólksins í starfsemi
Hugins. Einnig ber að vænta árangurs af
setu fyrsta kvenmannsins um árabil í stjórn
Hugins. Ekki hygg ég, að nauðsyn beri til
að fjölga málfundum. Þeir kosta mikinn
undirbúning, ef vel á að vera, og bezt er að
hafa þá frekar fáa, en reyna alltaf að vanda
til þeirra eftir föngum. Nokkur gagnrýni
hefur komið lram á tilhögun málfundanna,
bæði réttlát og ranglát. Ég skal ekki lasta
gagnrýni, enda væri það að kasta steinum
úr glerhúsi, en ég tel vanta ábendingar um
úrbætur á þeim, og ég skora á þá nemend-
ur, sem komið hafa auga á lausn þessa
vanda, að konra tillögum sínum á framfæri
við rétta aðila. Vakandi áhugi og rökstudd
gagnrýni er alltaf vel þegin af forystumönn-
um félagslífsins í skólanum.
Á vegum Hugins hafa í vetur verið liald-
in nokkur erindi af fróðum mönnum um
ýmis efni. Má þar nefna Brynjólf Sveinsson,
Gísla Jónsson, Björn Th. Björnsson, séra
Ingólf Guðmundsson og Sigurð A. Magnús-
son. í sambandi við þennan þátt starfs
Hugins hafa takmörkuð fjárráð háð félag-
inu mjög. Nú hafa nemendur bætt myndar-
lega úr þessurn fjárskorti og verður því að
MUNINN 137