Dýravinurinn - 01.01.1893, Qupperneq 37

33
loptið af kvölinni, og sýndist bráðólmur. Jeg hef sagt þessa sögu til að vara
menn við slíkum prettum.
Fjórða manninum kyntist jeg hjer i Höfn fyrir nokkrum árum. í>að var
piltur um fermíngaraldur, friður sýnum og mannvænlegur og hinn dagfarsbesti
hversdagslega, en sá löstur var á ráði hans, að honutn var mjög gjarnt til að
fara illa með hrækvikindi, mýs, rottur og ketti, og pína þau á alla vegu. Yfir
þessu var opt kvartað við föður hans, vel efnaðan rnann sem enn lifir, en hann
skeytti því ekki, og stundum var jafnvel svo að heyra, sem honum þætti þetta
dugnaður af dreingnum. Um þessar mundir var honum komið til málara nokkurs
til að nema iðn hans, en þaðan var honum aptur vikið burt fyrir ýms strákapör
mest við hrækindur og börn, og tveim árum síðar neyddist faðir hans til að senda
hann af landi burt fyrir sákir ýmsra óknytta, þar á meðal þess, að hann hafði
stúngið auga úr dreing, jafnaldra sínum. þó í gáska væri. Sá flótti varð honum
þó að litlu haldi, því skömmu síðar var hann lagður hnífi í hálsinn af fjelaga sín-
um, sem hann hafði egnt til reiði ölfaðan, og af því sári dó hann eptir miklar
þjáníngar. þ>annig endaði hann æfi sína á úngum aldri, og var það bein afleið-
ing illverka hans gegn mönnum og skepnum.
f
Ymsir útlendir óbotamenn
hafa orðið sannir að níðíngsverkum við dýr í æsku sinni. Af öllum þeim aragrúa
af sögnum, sem fyrir hendi eru um það efni, skal hjer telja að eins fáeinar.
Hjer í Höfn var maður dæmdur til dauða fyrir skömmu, Philipsen að nafni,
fyrir að hafa myrt mann til fjár með ýmsum fáheyrðum og hryllilegum atvikum.
J>að var fullyrt um þann mann, að hann hefði pínt dýr á ýmsan hátt í æsku, og
þar á meðal hafi hann leikið það níðíngsverk meðan hanti var í skóla um tvítugs
aldur, að hvolfa tómri tunnu yfir kött og láta hann svo hýrast þar, til þess að
sjá hve leingi hann gæti lifið matar og drykkjarlaus. þarna ljet hann köttinn
kveljast af húngri og þorsta í heila viku, og segja sumir að hann væri þá dauður,
en aðrir að þá hafi menn orðið áskynja um þetta mannvonsku verk og hafi
bjargað veslíngs kettinum. Dauðadómi þessa manns var breytt í æfilánga fánga-
húsvist.
Maður var tekinn af lifi á Frakklandi fyrir nokkrum árum fyrir margföld
morð og hriðjuverk. Hann segir sjálfúr frá því í æfiágripi sem hann ljet eptir sig
að hann hafi leikið sjer að því á æskuárum að limlesta hrædýr á ýmsan hátt;
mest gaman þótti honum að því að stínga úr þeim augun og sjá hve ófimlega
þeim fórst að leita sjer bjargar á eptir. Hann getur þess um kött einn, að hann
hafi þó veitt mýs á nóttinni hálfum mánuði eptir að augun voru stúngin úr
honum, og hafði þá veslíngs skepnan ekki öðru að treysta en heyrn sinni og
lykt. Fleiri sögur segir hann þessu líkar.
Annar maður var tekinn af lífi í Austurríki fyrir marga glæpi og hrylli-
lega, um hann sannaðist það, að hann hefði leikið það í foreldra húsum að klippa
3