Dýravinurinn - 01.01.1893, Síða 39

35
Og von er þjer sje hrygð í hug,
og horfinn mesti blóminn,
er mist þú hefur frelsi, ílug,
og fagurgjalla róminn.
En ekkert böl þig beygja má,
þú ber þó lángt af öðrum
þó svartri for þú sitjir á
og sjert með stýfðum fjöðrum —
Jeg veit hvar álpt frá veiði fer
af víði köldum svifin,
og fjöður hálf þar eingin er
og ekki sauri drifin;
á breiðum vasngjum fer hún frjáls
með fjallabeltum háum
og speiglar sinn inn hvíta háls
í heiðavötnum bláum.
3*
I*