Dýravinurinn - 01.01.1916, Blaðsíða 16

12
Sú svarla var bezla forustukind. Hún var heldur smá vexli, en svo
harðger og skapmikil, að hún barði frá sér miklu stærri kindur, þegar hún
var að verja eillhvað, sem bana langaðj að éla. Æfinlega var hún tvílembd.
Eg nefndi hana Svört, og liún þekti nafnið sitt, þegar ég kallaði á liana
með nafni og kom þá til mín; benni þótti mjög vænt um, ef ég strauk
henni þá mcð höndunum um liöfuð og háls, og virtist svo sem lienni þætti
aldrei nóg gerl að þvi, en svona gáef var hún við engan mann annan.
Sauðle virðist mér vcra öllu skynugra hér en á íslandi. Hér er
heldur aldrei sigað lnindum á það. Með hinni meðferðinni verður kindin
fyrir hræðslu sakir ekki eins gæilynd, sérslaklega þegar hún á sér einskis
ótta von og hundurinn kemur að henni óvörum með öllum þeim ofsa og
grimdarlátum, sem hundum 'er lagið. Kindin veit, að það eru fælurnir,
sem hún getur treyst á, og ekkert annað. Hún hleypur i einhverju ofboði
og stundum nærri út í opinn dauðann með hundinn á hælum sér, sem
hvað eftir annað er búinn að glepsa i ullina eða fæturna á henni og stund-
um að vella henni nokkrum sinnum um hrygg. En verst er þó af öllu,
þegar sauðkindin veit, að það er ekki lil neins að Jlýja á náðir mannsins,
þó hún verði hrædd; hún treystir honum ekki og þykir ekkert vænt um
hauu. En það gera allar kindur, sem eru mannelskar; þær hlaupa i áttina
lil þeirra manna, sem þær þekkja, því þær vonast eftir einhverjum gæðum
hjá þeim. Pað þarf að gera kindur mannelskar, tala við þær og vera góður
við þær, venja þær á að gegna, þegar kallað er á þær; má einu gilda,
hvaða orð eða nafn er brúkað, þær gegna lljólt, þegar þær eru orðnar
vanar sama orðinu, þegar kallað er. Eg nola enska orðið »sheep« (kind);
mér þykir það betra vegna blislurhljóðs, sem þvi fylgir. Umfram alt þarf
að brúka reglusemi við kindur, sjá um að þær hafi friðland þar sem þær
ganga lil beitar, sjá um að pláss það, sem þeim er ællað að liggja á á
nóttum, sé þeim æfinlega aðgengilegl. Þá munu þær sjálfar sækja heim
i ból sitt á hverju kvöldi all sumarið. Og til að tryggja það vel, þá gefið
kindunum ykkar við og við ofurlítið af salli og sáldrið því á jörðina. Um-
fram alt: gerið þær mannelskar.
Nes P. 0. Man. Gan. á nýársdag 1913.
Guðl. Maynússoii.