Dýravinurinn - 01.01.1916, Qupperneq 23

19
Ilestur síra Páls ölaíssoiiar.
W/0ANN átli heima á Ásum í Skaptártungu, en druknaði 14. sept. í vatns-
pÁOP flóðinu á Mýrdalssandi 1823.
» . . . Hestur sá, er síra Páll reið þá hann druknaði, var afhragð
annara hesta; keypti sekreteri Ólafur Stephensen i Viðey hestinn síðan, og
léði hann frænda sínum, sira Pétri Stephensen, þá hann hafði fengið Ása-
brauð í Skaptártungu (1828), og var að flylja sig þangað, reið sira Pétur
honum austur, en er hann kom á sandana, þar sem vatnsílóðið hafði runn-
ið, í liverju að sira Páll druknaði, varð heslur svo tregur, að sira Pélur
hlaut að knýja hann fasllega, svo hann fengi komið honum áfram. En
þegar sira Pétur fór vestur aftur úr þessari ferð, lét hann Sigriði Porvalds-
dóttur, systur konu sinnar, i íða þessum hesti, en er hann kom aftur á sand-
ana, þar sem fvrnefnt vatnsllóð hafði runnið, téll hesturinn dauður niður
undir stúlkunni. Líklega af hugarstríði«.
(Eftir handriti Daöa fróða).
Jón Borg/irðingur.
1
Mósi Johnsens á Aiiióf i.
0j/ÓN Jolmson á Ámóti í Árnessýslu og Páll Guðmundsson í Haukadal
voru aldavinir. Er Páll Guðmundsson hafði komið sér upp góðu hesta-
kyni, ól hann upp móalóttann fola af þvi kyni, tamdi hann vel, og varð
hann afbragðs reiðhestur, enda var Páll hestamaður mikill og góður reið-
maður. Þegar Páli þótti nú hesturinn orðinn svo honum likaði, fór hann
að finna Johnson vin sinn á Ámóti og gaf lionum hestinn. Var Mósi siðan
reiðhestur haus í mörg ár.
Haustið 1843, mánuði eftir veturnætur, reið Johnson upp að Ólafs-
vallakirkju á sunnudegi. Höfðu áður gengið frost og var komið hjarn yfir
alt og hezla reiðfæri. Johnson reið þá Mósa. Ilann var allra hesta traust-
astur og öruggastur og aldrei þurfli að slá hann. Þótti því undarlega við
bregða, að þegar Johnson í þetta sinn ætlaði að ríða úr hlaði, gekk Mósi
ekki íyrr en hann hafði slegið hann þrjú högg. En þá hljóp hann á stað,