Dýravinurinn - 01.01.1916, Qupperneq 26

22
Snati og J^Veyja.
Snati.
^0Æ>ARGAR sögur eru til um það, hvernig hundar hafa bjargað viitum
Cí/ JA: mönnum frá því að liggja úti i stórhríðum með því að visa þeim
veg heim til bæja, og skal bér sögð ein þeirra.
Davíð Jósefsson, sem nú á heima á Gnúpum í Aðaldal, var lengi
vinnumaður áður en hann giftisl á Syðra-Fjalli i Aðaldai lijá Þorkeli bónda
Guðmundssyni. Var hann jafnan við fjárgæzlu á vetrum, því liann er fjár-
maður góður. Þau ár sem Davíð var á Fjalli hafði hann 5Tnisa hunda við
fjárgeymsluna. Einn þeirra bét Snati, og sýndi hann ofl frábæra trygð og
vitsmuni, og Iiefir Davíð sagt mér eftirfarandi sögu af honum.
Svo bar við einn vetur, að Davið var sendur upp í Mývatnssveit,
og fylgdi Snali honum, eins og hann var vanur, þegar hann fór eitlhvað.
Fór Davíð eins og leið liggur fram Reykjadal. Kemur hann að bæ þeim
í rökkursbyrjun, sem Hallbjarnarstaðir heita. Sá bær stendur að austan-
verðu i dalnum. Var þá farið að hvessa á norðan og hriða, útlitið mjög
ískyggilegt. Saml heldur Davíð áfram ferð sinni og leggur á heiðina, sem
liggur á milli Reykjadals og Mývatnssveitar, yfir liana er langur vegur og
ekkert við að styðjast. En á heiðinni er bær, sem Máskot lieitir, og ætlaði
Davíð að ná þangað um kvöldið.
Þegar Davíð kemur upp á heiðina, skall á blind-bylur, og óratandi
vegna hriðar og náttmyrkurs, svo þá horfðist óvænlega á, að liann næði
bænum. En skamt fyrir utan bæinn í Máskoti er gróf mikil, og treystir
Davíð, að hann muni ef til vill ná henniogsvo bænum þaðan. Heldur hann
nú áfram og eftir góðan tima nær hann grófinni, og tekur nú stefnuna það-
an og í þá átt, sem hann heldur bæinn vera. Liður nú alllöng stund að
Davið heldur áfram og verður ekki var við bæinn. H}rgsl hann nú vera
kominn fram hjá honum, eftir vegalengdinni að dæma, en hann vissi ekk-
ert, í hverja áll hann átti að halda, og tók því það ráð, að segja við Snata:
»Farðu, Snati minn, heim til bæjarins«. Relta sagði hann tvisvar sinnum
við hundinn, og klappaði honum. Snýr þá Snati frá Davíð og þvert úr
vegi, sem þeir höfðu áður farið, gekk svo um tíma, að Snati heldur áfram
sömu stefnu og Davið á eftir honum. Þar til að Snati kom að túngarði
og litlu seinna að fjárhúsi, sá þá Davíð ljós i glugga á Máskoti. Gengur
hann þá lieim lil bæjarins og bað gistingar, sem sögð var velkomin. Næsla
dag var komið allgott veður, svo Davíð gat haldið áfram ferð sinni.