Dýravinurinn - 01.01.1916, Qupperneq 41

37
legt, að leitarmennirnir skyldu heyra þau í öllum eftirleitunum . . . heyra
þau einmitt á þessu hausti, löngu eftir að trúin á útburðarvælið virtist al-
dauð. Svona voru hugsanir Jóns, hann barðisl við þær allan daginn og
nóttina líka, og hafði engan frið. Hann varð að vita vissu sína.
Um sólaruppkomu var hann kominn i brekkuna hjá Útburðarsteini.
Þar steig hann af baki.
Honum hrylti við að líta inn í hellisskútann, þar sem hann hafði
borðað siðast úr löskunni um haustið. Honum varð það á, einhvern veginn
ósjálfrátt, að kalla »Doggur«, áður en hann gekk af slað. Ur skútanum kvað
við nístandi sársaukavein, sem Jóni fanst fara um merg og bein. Jón hrað-
aði sér þangað, sem hann mest mátti, en hann hikaði við, þegar hann kom
að skútanum og leit inn í hann. Þarna lá gamli Doggur á töskunni og
reyndi að risa á fætur, þegar hann sá húsbóndann, en hann gat það ekki,
ekki nema lil hálfs og féll samstundis í sama lagið og dinglaði nokkrum
sinnum skottinu. Augun voru hálfopin og störðu á Jón, full af feginleik
og gleði, og Jón gat ekki betur séð, en þau stæðu full af tárum . . . Þarna
kom hann þó, húsbóndinn hans góði, sem aldrei hafði brugðist honum . .
en svona lengi hafði hann aldrei verið á leiðinni. . . Nokkra stund horl'ði
Jón á gamla trygga hundinn sinn. Hann gat ekki ráðið við tárin, sem komu
fram i augun og streymdu óðiluga niður kinnarnar. Hann slarði á þennan
aðframkomna vin sinn, starði óatlátanlega á hálfbrostin augun hungurmorða
hundsins, hljóður og þögull.
Loksins dró hann hníf úr slíðrum af belti sinu og rak hann í hjarta-
stað hundsins . . . hálfkafandi hljóð, nístandi af sársauka, aðeins eitt, svo
var all htjótt.
Gamli Doggur hafði lokið lifi sínu, og hvilir þar inn í hellisskútan-
um við Útburðarstein, þar sem hann hafði legið sína löngu og ströngu
banalegu. ...
★
¥ ¥
Jón reið hljóður og þögull til kaupstaóarins og varð litið lengur í
ferðinni heldur en hann var vanur, þótt hann ræki tvö fjallalömb úr öræf-
um niður í bygðir. Það voru lífslaunin fyrir dauða gamla Doggs trygg-
lynda hundsins hans, sem varð hungurmorða í öræfum.
Böðvar Magnússon.