Heimilisblaðið - 01.10.1948, Blaðsíða 7

HEIMILISBLAÐIb
167
Svo livarf Jiún út, en kaupmaðurinn liorfSi
forviða á eflir lienui.
Eins o{? gefur að skilja fengu nokkrir
kunningjar madömu Lehman að kynnast þess-
um málavöxtum á leið liennar. Það var ofur
auðvelt að mæta knnningjum í smábæ eins
°|! þessum, ekki sízt, er maður gaf sérstak-
lega gætur að þeim, og svo var sagan um
milljónaarfinn, seni stöðugt fór vaxandi, siigð
einu sinni enn Jijá þvottakommni. — Griin
kaupmaður geymdi lieldur ekki þessa fágætu
Mýjímg lijá sér, og barst liún því skjótt um
I>æinn með viðskiptaviuum lians. Það fór að
' erð'a all-annríkt í búðinni lijá lionum þennan
dag, því að menn áttu bágt með að trúa þess-
11 m orðrómi og töldu ]>að mundi vera eius
°{í livert annað þvaður. En menn minntust
þess þá, að þá vanliagaði um sitt af Jiverju,
Sem þeir máttu til með að nálgast sjálfir
djá kaupmanninum, og Grön kaupmaður
liefði átt að geta afgreitt viðskiptamennina
Jafnfljótt og venja Jians var. En ekkert kall-
;*<b að lijá neinum, sem lielur fór, og eng-
mn kvartaði undan því ]>ó |ieir yrðu að liíða
dálíiið á ineðan vörurnar voru afgreiddar,
°S rabba við kunningjana, sem staddir voru
1 búðinni. A lieimleiðinni lá leiðin fram Jijá
Lúai Redwitz og stalst þá margur lil að gjóta
!,ugunum upp í gluggana þar. Menn gátu
ekki að ]>\ í gert, að þá langaði til að sjá
ftaman í erfingja svona mikilla fjármuna, ef
þess væri kostur.
En Axel Wang liafði ekki minnstu lmg-
myud uin ueitt af ]>essu.
Hann gekk rólega lieim að Iiúsinu og leyndi
kjólfötunum sínum með yfirliöfninni, en þó
Miátti ráða af nýju glófunum og liáa liatt-
lnum, að liann kom ekki í neinum algeng-
"m erindagerðum. Þegar klukkan sló tólf
'^ap liann að dyrum Jijá Redwitz. Elsa liafði
Iieð'ið Jians í rúma klukkustund og |i\í liittist
8vo vel á, að Jiún stóð sjálf við dyrnar og
"l'naði fyrir lionum. Hún Jijálpaði lionum
llr yfirhöfninni og virti liann fyrir sér með
•'ódáun, enda var bann einkar mvndarlegur
8ýuum í viðliafnarbúningi sínum. Unga stúlk-
•m ljómaði líka eins og sólin sjálf af ánægju
°rt gleði.
Ö, Axel!
IJau livíld ii í faðmlögum andartak, — en
það liefði að líkindum orðið ögn lengur ef
þau liefðu ekki lieyrt skrap í stól inni í næsta
Jierbergi, eins og einliver risi á fætur. Elsa
reif sig úr faðmi unga mannsins og lagfærði
á sér liárið í niesta flýti, en það liafði gengiö
ofurlítið úr lagi. Þeim létti þó mikið báð-
um, er liávaðinn í lierberginu endurtók sig
ekki.
— Ætlar þú að verða mér trú, Elsa, þótt
liann kunni að segja nei? spurði AxeJ.
Já, trú til dauðans, Axel. En nú skaltu
ganga inn, því pabbi liefur lokið við að lesa
blaðið sitt og þá Jiggur alltaf veJ á honum.
Ef satt skal segja, var ungi maðurinn ekk-
ert sérstaklega karlmannlegur á svipinn þessa
stundina.
— Ef Iiann skyldi nú segja nei —.
Hún Jiafði |>egar opnað hurðina.
Pabbi, Iiann Axel Wang er liérna og
óskar að tala við þig.
Hún skaut unga manninum snögglega inn
fyrir hurðina og flýlti sér svo inn í næsta
lierbergi. Hún lagði eyrað við skráargatið
og blustaði eins og liún gat, en það var ár-
angurslaus fyrirliöfn, því að liún var með
svo mikinn lijartslátt, að hún beyrði ekki
annað en Jijartaslögin í sjálfri sér. Svo rétti
liún sig upp og þrýsti liöndunum að brjósti
sér. Þannig Jjeið liún þess að verða kölluð
inn til þeirra. —
Redwitz lagði blaðið frá sér, þegar ungi
maðurinn kom inn og lék bros um varir
lnins, er liann sá Iiann. Hann þekkti unga
manninn vel og Iionum var alls ekki grun-
laust um bug bans til EIsu. Honum var líka
undir eins ljóst, livert erindi Axels Wang
mundi vera, er hann leit hátíðabúning bans.
Hann benti lionum kunnuglega að taka sér
sæti.
Axel Wang stóð þarna og ræskti sig livað
eftir annað, og gat engu orði upp komið.
Blóðið sté Iionura til höfuðsins og lionum
fannst eins og bjartað væri komið upj> í lráls-
inn, og honum lægi við köfnun. Það þarf
því ekki að furða sig á því þó að það væri
engin fyrirmyndarræða, sem Iiann liélt, þeg-
ar bann loks reyndi að taka lil máls. Faðir
Elsu lilýddi á hann og sáust ekki bin minnstu
svipbrigði í andliti lians. Þegar Axel bafði
lokið máli sínu, bað Redwitz bann vingjarn-
lega að taka sér sæti og borfði á bann litla