Heimilisblaðið - 01.10.1948, Blaðsíða 32

192
HEIMILISBLAÐIÐ
inu stytlri ■—- og sá maffur var ég; og því
lengur, sem ég stæði við í þorpinu, þeim
mun meira yrði ég tortryggður og þeim mun
nánari gætur yrðu liafðar á mér.
Einhver hefði gefizt upp í örváentingu,
þar sem við slíka örðugleika var að etja,
og flúið yfir landamærin. En ég lief alltaf
talið trúmennskuna meðal höfuðdyggða
minna, og ég lét ekki hugfallast. Ef ekki í
dag, þá á morgun; ef ekki í þetta sinn, þá
næst. Teningar koma ekki alltaf upp á sama
hátt, þegar þeim er kastað. Ég herti því upp
hugann, og strax þegar kyrrð var komin á
í luisinu, skreið ég út að glugganum, sem
var aðeins lítið, ferhyrnt op, með köngulóar-
vefjum og heyvisk, sem troðið hafði verið
upp í hann öðrum megin. Eg leit út. Þorps-
búar virtust allir sofa. Fáein fet frá mér
voru dökkar trjágreinar, sem skyggðu að
nokkru leyti á gráan, skýjum þakinn liim-
ininn, j>ar sejn aðeins grillti í tunglið annað
veifið. Ég leit niður fyrir mig, og gat ekki
greint neitt fyrst í stað, en þegar augu mín
voru tekin að venjast dimmunni — ég var
nýbúinn að slökkva á Ijóskerinu mínu —
gat ég greint hesthúsdyrnar og útlínur ská-
jjaksins.
Þetla hafði farið að vonum, því nú gat
ég haldið vörð, og að minnsta kosti gengið
úr skugga um, hvort Cocheforét færi fyrir
dagrenningu. Ef hann gerði það ekki, lilaut
hann að vera enn í nágrenninu. Ef hann
færi, gæti ég séð, hvernig liann liti út, og
kannske komizt að fleiru, sem ég gæti haft
gagn af í framtíðinni.
Ég reyndi að sætla mig við óþægindin,
settist á gólfið við gluggann, og hóf varð-
setu, sem ég vissi, að gæti dregizt til morg-
uns. En eflir khikkustund var henni lokið,
])ví ]>á heyrði ég livíslazt á niðri, og ein-
hver gekk um, og svo heyrði ég komið fyrir
liornið, og einhver talaði hátt og hirðuleysis-
lega. Ég heyrði ekki, hvað sagt var, en þetta
var karlmannsrödd, og ég réð það af sköru-
legu máli lians og skipandi raddblæ, að liér
væri enginn annar á ferð en lierra de Coche-
forét. Ég þrýsti andlitinu út í opið, til að
reyna að lieyra betur, og sá þá tvo menn
koma, annan hávaxinn og grannan, klæddan
kápu, en liinn var kona, að ég liélt, í snjó-
hvítum kjól. En nú var lamið allt Iivað af
NÝÚTKOMIN RIT
FRÆKORN,
II. Iiiiidi nf kristilegu Smáritasafni, sein Ólafur Ólufs-
son, kristnilioiVi, liýr undir prentun, en Smúritaútgáfan
gefur út, er nýlega komiiV' AiValefni Jiessarar bókar er:
Kristnir leiötogur II., |iar skrifar Ólafur Ólafsson
um séra Cumiar Cunnarsson á Halldórsstödum, þann
mikla inerkismann, og liirtir grein eftir liann: A ao-
fangadegi þjólShátíöar, sem birtist í Noróanfara i inai
1873. — Þá er Kynnisför til Kína, eftir Jakoli Straunie,
me<V formála eftir Ólaf OlafsSon, nijög fróiVleg grein
prýdd fjölda mynda.
Ég vil vekja atbygli lesenda HeimilisblaiVsins a
Frækornum. í fyrra, í I. Iiindi, var meiVal annars skrif-
aó um séra Jón í MöiVrufelli, sem fyrstur bóf upP
raust sína á nióti vantrúar- og efasemdarkenningum
þeirra tíma. Þeir, sem kristindómsmálum unna, þurfa
aiV kynnast þessum ágætu prestum og ættjariVarvinum-
Frcekorn er góíV en ódýr bók.
ÁRSRIT SKÓGRÆKTARFÉLAGSINS 1948
er komió út nieð fjölbreyttu og bugðnæniu efni al'
vandu, því hugðnæmt ætti bverjum íslendingi a<'
vera inV lesa um skógræktarmálin, sem ættu að' vcru
mál málanna, hinnu veraldlegu mála, vor á meðul-
En skógræktarmálunum er alll of lílið sinnt og ótru-
lega lítið til þeirra lagt af opinberu fé, eins og þat
er þó ausið og liruðlað á Iiáður hendur í margs koniu
hégóma.
I þessu liefti eru þessar ritgerðir: Ferö til !\oregs
sumariii 1947, og önnur Um Hattkadal, báðar eftu
Húkon Rjarnason, skógræktarstjóra. Ari I’orgilsson og
Landnámabók, eftir Halldór Hermannsson, Skógar 1
FljótsdalshéraSi fyrr og nú, eftir Guttorm Pálsson,
Rannsóknir á þela i jarSvegi, eftir Hákon Bjarnason,
Furan í RauShólsey, eftir Helgu Jónasson, Merk bóh,
eftir Hákon Bjarnason. Ennfremur: Rikjsstyrkíir skog-
rœktarfélaganna, Starf Skpgarœkturfélags tslands, reikn-
ingar o. fi.
Heimilishlaðið vill minna lesendur sína á Þ ið
þýðingarmikla sturf skógræktarfélaganna og vill hvetja
alla til þess að styðja þau í orði og verki.
tók á þakherbergishlerann. Ég lók ttndir nug
sliikk frá glugganum, og lagðist niður á bálk-
inn. Það var lamið aftnr.
Framh.