Heimilisblaðið - 01.10.1948, Blaðsíða 14

174
heimilisblaðið
ingaskápsins og kipraði saman augun. Hann
áleit þessi orS unga mannsins eins og liver
önnur kænleg undanbrögð. Ekkert fjármagn,
þegar tengdafaðirinn sat í gullinu upp lil
axla! Það var bara lilægilegt! En liann skyldi
nú ekki sleppa nieð þetta. Það varð að liamra
járnið á nieðan það var lieitt. Það var ekki
auðvelt að vita livaða fyrirætlanir Redwitz
befði á prjónunum. Ungi maðurimi var
óreyndari og því auðveldara að ná tangar-
baldi á bonum.
Hum, lnim, við getuni vafalaust komið
okkur saman um þetta með peningana. Hve-
nær gerið þér ráð fyrir að balda brúðkaup
yðar ?
— Við liöfum ákveðið það hinn 2. október.
— Þá stendur vel á, að þér takið við verzl-
uninni 3. október.
— En peningarnir, lierra Seiffert?
Þá kom búsbóndanum nýtt ráð í liug. Hann
hafði enga þörf fvrir peninga og bvar var
höfuðstóllinn betur kominn en lijá tengda-
svni Redwitz?
— Ég skal segja yður eitt, Wang minn góð-
ur, kaupverðið lieldur áfrant að vera í verzl-
uninni. Ég mundi annars verða að setja það
í eitthvað annað, og ég veit, að það er í góð-
um höndum hjá yður. Svo greiðið þér mér
fimm og hálfan af hundráði í vexti af því.
Fimm af hundraÖi, lierra Seiffert!
Hum, nú jæja, — þér skuluð ekki geta
sagt, að ég sé ósveigjanlegur — fimm af
hundraði og þá er máliö útkljáð. Daginn,
sem þér haldið brúðkaup yðar og ungfrú Red-
witz, fara eigendaskiptin fram. Erum við
ekki sammála um það?
Það lá við að Wang svimaöi. Voru þetta
ekki einskærir draumórar?
En þá verður höfuðstó]linn að vera óupp-
segjanlegur í nokkur ár svo að ég fái tíma
til að vinna niig upp. —
Seiffert bélt, að Iiann kæmi með allar
þessar vífilengjur aðeins til að draga málið
á langinn, svo að tími ynnist til að tala við
Redwitz. Þeir befðu vafalaust einhverjar aðr-
ar fyrirætlanir. Hann liugsaði sér því að láta
að vilja unga mannsins.
Auðvitað, ef vextirnir eru greiddir skil-
víslega, er höfuðstóllinn óuppsegjanlegnr í
finnn ár. Eruð þér ánægður með það?
— Ég á engin orð lil að þakka yður vin-
semd vðar, en fvrst vildi ég raunar belzt — '•
— Tala við tengdaföðurinn, hugsaði Seiff-
ert með sér, en það er einmitt það, sem þ11
átt ekki, litli vinur! Garnli maðurinn mundi
auðvitað borga út í hönd og þá mætti ég gera
svo vel að lána ríkinu fé mitt fyrir 3 af liundr-
aði. Nei, ég slepjíi þér ekki béðan fyrr en
mátt ekki, litli vinur! Gamli maðurinn inundi
En liátt sagði liann:
- Okkur kemur saman uni þetta, góði
Wang, svo að ö11 umsvif eru óþörf! Við skul-
um heldur koma þessu á jtappírinn nú þegar,
svo að það sé eins og ]»að á að vera. Að spara
tíma er að spara fé, það könnumst við vel
við, kaupsýslumennirnir. Eigum við ekki að
gera samninginn núna?
Og svo gerðu þeir samninginn.
Axel Wang var frá sér numinn af gleði
vfir þessu og bað um klukkustundar leyl*
til að heimsækja unnustuna og sýna henni
skjalið. Húsbóndinn lézt skilja það vel °S
kinkaði föðurlega kolli því til samþykkis, en
þegar ungi maðurinn var horfinn úr augsý11
hans út um dyrnar tautaði liann við sjálfa11
sig með yfirlætisbrosi:
Hlauptu bara, litli vinur! Það getu1
skeð, að tengdapabba gremjist; en livað sern
hann kann að hafa ætlað sér að gera, þá keinst
hann að raun um, að „Seifferts ekkja & soU'
ui“ hefur verið jafn árvökur. Verzlunin °r
sehl - fyrir sæmilegt verð — og fé nntt 1
eins góðum höndum og frekast verður a
kosið. Ég fékk þó minn lilut af miRjó’1'
unum á vissan hátt.
Elsa hlustaði hugfangin á jtessi gleðitíðindi
og Redwitz leit til eld- og þjóftrausta PeU'
ingaskájtsins, sem mikið fór fyrir í stofunni?
og Ijrosti í laumi. Svo sagði liann allt í einn
af mikilli alvöru:
Trii og traust eru stoðirnar undir °RU
viðskijjtalífi, — en hvaðan kemur það? l*a
liggur í loftinu og leitar beinlínis að þvl’
sem það getur fesl sig við. Líttu á peninga"
skápinn þarna, Axel. Enginn nema ég sjálf’
ur veit livað í honum er, en liver og ein11
gerir sér bugmynd um það eftir sínu íniyn(
unarafli og byggir svo sína trú og traust a
því. Aðalatriðið er að tortryggni, ]iversu si»a'
vægileg sem er, komist ekki að, til að veikja
traustið. Eins og traustið getur verið sk1 '
yrðislaust, svo getur óttinn einnig orðið tak-