Heimilisblaðið - 01.10.1948, Blaðsíða 8

168
heimilisblaðið
stund, sem biSlinum fannst vera eilífðar-
tími, og mælti svo:
— Elsa er eina bamið mitt og þér getið
ímyndað yður, að engum er annara um bam-
iugju bennar í lífinu en mér. Þegar þér nú
biðjið mig um hönd hennar þykist ég vita,
að þér eigið bjarta hennar. Um þá blið máls-
ins er því ekkert að ræða. Ég bef heldur
ekkert á móti yður sjálfum, og ég get bætt
því við, að engan mann í þessum bæ met ég
meira en yður. En ég tel ])að skyldu mína
sem föður að líta á málið frá öðrum hlið-
um h'ka. Enginn getur lifað á ást konu og
virðingu tengdaföður síns í þessum heimi,
maður getur ekki framflevtt fjölskyldu sinni
á því einu. Ef þér væruð embættismaður
og IiefðuS föst laun, jafnvel þó þau væru
lág, eða sjálfstæður kaupsýslumaður, sem
væri sér meðvitandi um kunnáttu til að starfa
fyrir sjálfan sig af kostgæfni og áhuga, skyldi
ég með glöðu geði leggja framtíð dóttur minn-
ar í yðar hendur. En þér vinnið nú hjá öðr-
um og ég veit, að þér starfið hjá „Seifferts
ekkju & syni“. Ég veit líka, að lmsbóndi
yðar er ánægður með yður, og ég efast ekk-
ert um það, og ekki lieldur um, að þér gæt-
uð staðið vel í stöðu yðar annars staðar. —
En eins og nú standa sakir ríkir mikil óvissa
í smábæjunum um stöðu jieirra, sem undir
aðra eru gefnir, og á ég þá við, eins og ])ér
skiljið, ])á, sem vinna bjá einkafyrirtækjum,
vegna þess, að eftirspurn eftir starfsmönnum
er minni en framboðið.
Gamli maðurinn talaði svo rólega og vin-
gjarnlega, að Axel Wang jafnaði sig og náði
fullkomnu öryggi sínu aftnr.
— Ég get vel skilið áhyggjur vðar, herra
Redwitz, og bið yður því leyfis að mega bæla
nokkrum orðum við það, sem ég sagði áður.
Það er ásetningur minn að verða sjálfstæður
atvinnurekandi áður en ég bind örlög ungfrú-
arinnar, dóttur vðar, ólevsanlega við mín.
Það verður smáfelld byrjun og vafalaust ekki
auðveld, en ég vona fastlega, að mér takist
að sigrast á örðugleikunum.
— Áform yðar er vafalaust gott, Iierra
Wang, sagði Redwitz en þér minnist lík-
lega, að ég er fyrrverandi bankaemba:ttis-
maður með lág eftirlaun, bef dregið mig í
blé og setzt að í þessum smábæ einmitt vegna
þess, að það er ódýrara að lifa bér. Ég er
því ekki þess megnugur að geta veitt tengda-
svni mínum neina efnalega aðstoð.
Ungi maðurinn roðnaði við þessi orð.
— Afsakið, lierra Redwitz, en það hefur
mér aldrei komið til bugar. Áform mitt er
aðeins miðað við mína eigin getu. Innstu þra
bjarta míns er fullnægt ef mér auönast að
fá Elsu, en mér hefur aldrei komiö í hug
að það ætti að stuöla að efnaliagslegri undir-
stöðu undir væntanlegu lieimilishaldi mínu.
Hið eina, sem hefur gefiö mér kjark til bon-
orðs míns nú þegar, á meðan ég er í háðri
stöðu, er fullvissan um það, að tilfinningar
ungfrú Elsu og mínar fara saman. Við erurn
bæði ung og getum bæglega þolað nokkra
bið, ef við erum bvort öðru ákvörðuð. Tru-
lofunin, staðfesting á framtíðargæfu minni,
mundi tvöfalda starfsorku mína og flýta fynr
uppfyllingu óska minna.
Redwitz kinkaði kolli samsinnandi.
— Hversu sannfærður sem ég er um það,
að vel tryggð framtíðarstaða er nauðsynleg
undirstaða undir lilveru bverrar fjölskyldu,
veit ég |)ó jafn vel, að maðurinn sjálfur og
skapgerð bans er það, sem heldur öllu 1
skorðum, og ég hef ekkerl að athuga við
skapgerð vðar. Nú, jæja, ég vil þá ekki stand-
í vegi fyrir hamingju yðar, lierra wang,
Elsa samþykkir þetta. En ])ér verðið aö gelU
út um hað við hana sjálfa, og nú skal ég kallu
ef
a hana.
Hann gekk beint til dyranna, sem Elsa stó<^
binum megin við og bafði verið að reyna a
lieyra lil þeirra, en lieyrði ekkerl fyrir hjaH
slættinum. Hann opnaði dyrnar og sagði;
Hann lierra Wang langar að tala vi<
þig, Elsa. Viltu gera svo vel að segja honum
þína skoðun.
Elsa gekk inn til þeirra, rjóð og niðurlul,
söiui ímynd kvenlegrar óframfærni. Hún veitti
því ekki eftirtekt, að faðir bennar gekk 111
úr lierberginu um aörar dvr og skildi bana
eftir eina lijá elskbuga bennar.
Axel ldjóp fagnandi á móti benni.
- Elsa, liann faðir þinn sagði ekki »el’
Hverju svarar þú mér?
Svar bennar var aðeins eitt orð, -—- ,|U
hans.
— Axel!
Svo féll bún í faðm bans.